Polskie wiersze na Wszystkich Świętych i Zaduszki

Pierwsze dni listopada to czas zadumy, wspomnień i refleksji. Chwila wyciszenia, która jest ważną datą w polskim kalendarzu. Ten czas sprzyja zamyśleniu i rozmowom na tematy trudne. Kiedy brakuje nam słów – z pomocą może przyjść poezja. Oto subiektywny zbiór, który prezentuje polskie wiersze na Wszystkich Świętych i Zaduszki. To piękne utwory pełne symboliki, melancholii, trafnych spostrzeżeń oraz myśli. Warto je znać, czytać i cytować.

Poezja sprzyja głębokiej refleksji. Tak jak początek listopada. Polskie wiersze na Wszystkich Świętych i Zaduszki pozwolą jeszcze lepiej zrozumieć sens oraz znaczenie najbliższych dni.

Pixabay

Polska poezja refleksyjna: wiersze na Wszystkich Świętych

Dzień Wszystkich Świętych i Zaduszki skłaniają do wielu przemyśleń. Na początku listopada odwiedzamy groby bliskich, przyjaciół, a także wspominamy tych, którzy odeszli. To też dobry czas by czytać refleksyjne wiersze polskich autorów.

Warto sięgnąć po takie utwory jak jedno z arcydzieł lirycznych średniowiecza, czyli „Lament świętokrzyski”. Poza tym np. „Treny” Jana Kochanowskiego czy „Krótkość żywota” Daniela Naborowskiego. Kolejne utwory, jakie warto wspomnieć w kontekście pierwszych dni listopada, to m.in. „Śpieszmy się” i „Żal” Jana Twardowskiego.

Prócz tego, należy też wymienić np. „Koniugację” Haliny Poświatowskiej, „Tramwaj Wszystkich Świętych” Stanisława Grochowiaka, „Kot w pustym mieszkaniu” Wisławy Szymborskiej, „Dla tych, którzy odeszli” Danuty Gellnerowej czy „Znicze” Danuty Wawiłow.

Pixabay

Poezja na Zaduszki: wiersze na 1 i 2 listopada

Polska poezja może być piękną, godną oprawą na dni Wszystkich Świętych i Zaduszki. Pozwoli spokojnie, głęboko przeżyć zbliżający się czas. Nasi autorzy napisali wiele przejmujących, wartościowych wierszy o śmierci oraz przemijaniu. W tym utwory ściśle związane z 1 i 2 listopada. Oto kilka z nich.

Jan Brzechwa, „Dzień zaduszny”

Kiedy miedzianą rdzą
Pożółkłych jesiennych liści więdną obłoki,
Zgadujemy, czego od nas obłoki chcą,
Smutniejące w dali swojej wysokiej.

Na siwych puklach układa się babie lato,
Na grobach lampy migocą umarłym duszom,
Już niedługo, niedługo czekać nam na to,
Już i nasze dusze ku tym lampom wkrótce wyruszą.

Jeżeli życie jest nicią – można przeciąć tę nić,
I odpłynąć na obłoku niby na srebrnej tratwie…
Ach, jak łatwo, ach, jak łatwo byłoby żyć,
Gdyby nie żyć było jeszcze łatwiej!

Wisława Szymborska, „Nagrobek”

Tu leży sta­ro­świec­ka jak prze­ci­nek
au­tor­ka paru wier­szy. Wiecz­ny od­po­czy­nek
ra­czy­ła dać jej zie­mia, po­mi­mo że trup
nie na­le­żał do żad­nej z li­te­rac­kich grup.
Ale też nic lep­sze­go nie ma na mo­gi­le
oprócz tej ry­mo­wan­ki, ło­pia­nu i sowy.
Prze­chod­niu, wyj­mij z tecz­ki mózg elek­tro­no­wy
i nad lo­sem Szym­bor­skiej po­du­maj przez chwi­lę.

Władysław Broniewski, „Zaduszki”

W dniu Zaduszek,
W czas jesieni,
Odwiedzamy bliskich groby,
Zapalamy zasmuceni
Małe lampki – znak żałoby.

Światła cmentarz rozjaśniły,
Że aż łuna bije w dali,
Lecz i takie są mogiły,
Gdzie nikt lampki nie zapali.

Joanna Kulmowa, „Prośba o nieskończenie”

To jest pamięć i tutaj świeczka.
Tutaj napis i kwiat pozostanie.
Ale zmarły gdzie indziej mieszka
na wieczne odpoczywanie.

Na cmentarzu
klony na wietrze
drozdy w jaśminach skoczne
a na końcu alei mrocznej
świeci jasna wysoka przestrzeń.

Smutek to jest mrok po zmarłych tu
ale dla nich są wysokie jasne światy.
Zapal świeczkę.
Westchnij.
Pacierz zmów.
Odejdź pełen jasności skrzydlatej.

Ryszard Przymus, „Znicze”

Palą się znicze…
Przypominają,
Że ktoś odchodzi,
Inni zostają.

Pośród cmentarzy
Cichych uliczek
Jak wierna pamięć –
Palą się znicze…

Pixabay

Znacie inne wiersze na Wszystkich Świętych i Zaduszki? Podzielcie się tytułami w komentarzach.

autor: Urocznica, źródła: klp.pl, kulmowa.pl, poezja.org, polska-poezja.com, zdjęcia: Pixabay

Ciekawostki, cytaty i przysłowia na listopad