Cytaty o drzewach: z poezji, prozy i inne

W przyrodzie pojawia się coraz więcej zieleni. Rozwijają się liście, kwitną kwiaty. Drzewka owocowe zachwycają barwnym spektaklem. To dobry moment, by zachwycić się przyrodą. Zwróćmy teraz szczególną uwagę na drzewa. Każde z nich opowiada jakąś historię. Niektóre z tych opowieści zostawiły trwały ślad w naszej literaturze oraz kulturze. Zapraszam do lektury subiektywnego przeglądu, który prezentuje wybrane cytaty o drzewach.

Niezwykłe, mocno zakorzenione, odradzające się po zimie, pachnące pięknymi kwiatami, kuszące słodyczą owoców… Wielkie i potężne, silne, młode, stare i pochylone… Nierozerwalnie związane z polską tradycją oraz kulturą. Drzewa kryją wiele ciekawostek i sekretów. Warto przyjrzeć się im bliżej. Oto ciekawe cytaty o drzewach!

Pixabay

Symbol drzewa: cytaty i przysłowia o drzewach

Drzewa to niezwykłe dzieła natury. Zazieleniają krajobraz, dają nam tlen, dostarczają budulca, pożywienia, środków leczniczych. Dla artystów – są źródłem natchnienia. Drzewo to symbol raju, łączący Ziemię i Niebo. Majestatyczna i ważna dla ludzi roślina. Symbol życia, wieczności, mądrości, piękna, dobrych życzeń… Dla naszych dawnych przodków drzewa były świętością, ośrodkiem kultu. Dziś przede wszystkim doceniamy ich piękno, pożyteczność, a także pozytywną energię, którą nam dają. Spacer wśród drzew uzdrawia, łagodzi trudy życia i jest lekiem na skołatane serce.

Drzewa są nierozerwalną częścią naszego istnienia oraz kultury. Pełniły kiedyś ważną rolę w dawnych obrzędach i rytuałach, takich jak chodzenie z Gaikiem. Wciąż są naturalnymi pomnikami, sadzonymi dla upamiętnienia jakiegoś ważnego wydarzenia, czy uczczenia narodzin dziecka. W polskiej kulturze szczególnie istotne miejsce zajmują m.in. : brzoza, dąb, jabłoń, lipa, wierzba, kalina, leszczyna, klon, sosna i świerk. Codziennie wpływają na nasze życie, choć często nie zdajemy sobie z tego sprawy.

Pixabay

Złote myśli, fragm. poezji i prozy: mądre cytaty o drzewach

Drzewa od najdawniejszych czasów zaprzątają nasze myśli i słowa. Pojawiają w mitach i legendach, gdzie podtrzymują kosmos, często są miejscami zamieszkanymi przez bóstwa, łączącymi sacrum oraz profanum. Pojawiają się m.in. w mitologii celtyckiej, germańskiej, egipskiej. Znamy też oczywiście biblijne drzewo wiadomości dobra i zła oraz drzewo życia. To tylko kilka przykładów.

Od wieków w literaturze drzewo to symbol miłości, trwałości związku, a także bezpieczeństwa i dostatku. Bywa też świadkiem wydarzeń, towarzyszem człowieka. Symbolem potęgi, kruchości życia, stanu duchowego. Znakiem doskonałości, porządku, ciągłości bytu. “Wchodząc do lasu, wkraczamy w tajemny świat, powiązany z naszą przeszłością. Pielęgnujmy ten drzewny azyl: to fundament, na którym wszyscy się opieramy”: powiedział kiedyś   znany naukowiec,  dr Nick Atkinson. Mając na uwadze te słowa, zapraszam do lektury subiektywnego zbioru.

Poniżej wybrane cytaty o drzewach!

„Kiedy wiosna w liść ustroi drzewa/ I otuli je młodości tchnieniem,/ Wtenczas bole, które wiatr im śpiewa,/ One czują liści swoich drżeniem”. Stanisław Korab-Brzozowski, „Kiedy wiosna…”

„Bo miłość jest jak drzewo: sama z siebie rośnie, głęboko zapuszcza korzenie w całą istotę człowieka i nieraz, na ruinie serca dalej się zieleni”. Victor Hugo, „Katedra Marii Panny w Paryżu”

„Wiatru nadpłynął wiew,/ Szemrzą zbudzone liście,/ Deszcz pyłów złocistych prószy,/ Drżą kwiatów kiście:/ Ruch, życie, upojenie —/ (Czy w naszej duszy?)”. Stanisław Korab-Brzozowski, „Pod baldachimem drzew”

„Gdzie są drzewa, które kiedyś kołysały mnie do snu, oplatały swoją miłością? Bez nich czuję się jak zbiorowisko komórek, usiłujących przeżyć do jutra”. Hadrien Rabouin, „Dziennik Hadriena i Rumianki”

„Bądźcie wy ze mną, jabłonie, jabłonie,/ Śliwki kwitnące, śnieżnobiałe wiśnie,/ Kiedy się sen mój spali i rozpryśnie./ Bądźcie wy ze mną, niech mi będzie jaśniej,/ niepokalane wy i wy kojące,/ gdy się w pomroce zabłąkam i roztrącę”. Kazimiera Iłłakowiczówna, „Bądźcie wy ze mną”

„Liść na drzewie jest jak ludzkie życie, pomyślałem. Rozwija się, zielenieje, żółknie, aż w końcu opada na ziemię. Liście umierają, ale drzewo żyje dalej. Podobnie jak ludzie – umierają, ale ludzkość żyje nadal i jest coraz potężniejsza tak jak pień drzewa”. Martin Widmark, „Antykwariat pod Błękitnym Lustrem”

„O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa,/ W brązie zachodu kute wieczornym promieniem,/ Nad wodą, co się pawich barw blaskiem rozlewa,/ Pogłębiona odbitych konarów sklepieniem”. Leopold Staff, „Wysokie drzewa”

„A każde drzewo, to okruch wieczności”. Wiesław Myśliwski, „Drzewo”

„Pogodą rana lśni polana./ Cisza opieszcza smukłość drew,/ Dygotem liści rozszeptana./ Źdźbła trawy kłoni lekki wiew” Leopold Staff, „Dziewicze brzozy”

„Drzewa są po prostu piękne, potrzebują tak niewiele, bo słońca, deszczu… a od nas szacunku”. Łukasz Borowicz

„Drze­wa – to chmur zgęsz­cze­nia,/ pod nimi dzwo­ni zie­mia,/ nad nimi rwą wez­bra­ne/ pla­ne­ty z brą­zu lane”. Krzysztof Kamil Baczyński, „Drzewa”

„Drzewa wznoszą się za oknem ku górze niczym pełne tęsknoty wołanie niemej ziemi”. Rabindranath Tagore

„Złamana gałąź śliwy/ u samego czarnego ramienia/ jest, jak poemat żywy,/ o bezowocnych marzeniach”. Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, „Drzewo kwitnące”

„Drzewo pozbawione korzeni upada, człowiek też”. Andrzej Majewski

„Wi­śnio­wy sad, kwit­ną­ca baśń zie­mi o wio­śnie,/ Zro­dzo­na w zło­tej du­szy słoń­ca, zmierz­cha w skon…/ Krew so­ków owoc drze­wom wró­ży­ła ra­do­śnie,/ Ka­żąc lek­kim ga­łę­ziom śnmić cię­żar­ny plon/ I mo­dlić się do wie­wu, by im dał za­chwy­cić/ Lot­nych pył­ków i żą­dze za­płod­ne na­sy­cić…”. Leopold Staff, „Sad okwitający”

„Świecące niebo, złote gwiazdy, góry, morze i migocząca dal, łąki pełne kwiatów, drzewa w rozkwicie – wszystko jest odbiciem boskiej dobroci”. Arno Pötzsch

„Wiśniowy przyśnił mi się sad,/ wiśniowy sad w świtaniu bladem/ i twój na rosie drobny ślad,/ i ja idący twoim śladem”. Edward Słoński, „Wiśniowy sad”

„Jak można przechodzić koło drzewa i nie być szczęśliwym, że się je widzi? Rozmawiać z człowiekiem i nie być szczęśliwym, że się go kocha? Och, ja nie umiem wypowiedzieć… a ileż rzeczy na każdym kroku tak pięknych, że nawet najbardziej zagubiony człowiek widzi ich piękno?”. Fiodor Dostojewski, „Idiota”

„Gościu, siądź pod mym liściem a odpocznij sobie,/ Nie dojdzie cię tu słońce, przyrzekam ja tobie,/ Choć się najwyżej wzbije, a proste promienie/ Ściągną pod swoje drzewa rozstrzelane cienie”. Jan Kochanowski, „Na lipę”

„Myślę, że tak naprawdę chciałabym być drzewem. Drzewo na szczęście nie jest istotą tak kruchą jak człowiek. Niestraszne mu pory roku. Nie lęka się byle wichury. Drzewo istnieje dla siebie samego –  nikt nie jest mu potrzebny, za nikim nie tęskni. Chciałabym być pięknym drzewem, mieć długie gałęzie, sięgające do jasnego, czystego nieba. Mieć mnóstwo liści igrających zwiewnie na majowym wietrze. I mieć korzenie. Silne, mocno rozrośnięte korzenie, ukryte głęboko pod ziemią. Być drzewem, którego nie można przesadzić, a które i ściąć niełatwo”. Roma Ligocka, „Czułość i obojętność”

„W ciemnosmreczyńskich skał zwaliska,/ Gdzie pawiookie drzemią stawy,/ Krzak dzikiej róży pąs swój krwawy/ Na plamy szarych złomów ciska”. Jan Kasprowicz, „Krzak dzikiej róży w Ciemnych Smerczynach”

„Im dalej w las, tym więcej drzew”. Przysłowie polskie

„Kie­dy się prze­bie­ga ale­ją,/ Wi­dać drze­wa po­tęż­ne i ma­syw­ne,/ Ale cho­dzić drze­wa nie umie­ją  – / Czy to nie dziw­ne?”. Jan Brzechwa, „Drzewa”

„Nie przesadza się starych drzew”. Przysłowie polskie

„dlaczego nie drzewem/ drzewo o krwiobiegu złotym/ tak samo pnie się wzwyż/ zachłannie rośnie/ dojrzewa/ w skupieniu”.  Halina Poświatowska, „*** (dlaczego nie drzewem…)

„Drzewa umierają stojąc”. Przysłowie polskie

„Wysoko na skały zrębie/ Limba iglastą koronę/ Nad ciemne zwiesiła głębie,/ Gdzie lecą wody spienione”. Adam Asnyk, „Limba”

„Drzewo się nagina tylko za młodu”. Przysłowie żydowskie

„W drzewach, w koronach drzew, pod sutymi/ sukniami liści, pod sutannami blasku,/ pod zmysłami, pod skrzydłami, pod berłami,/ w drzewach kryje się, oddycha, kołuje/ ciche senne życie, szkic wieczności”. Adam Zagajewski, „W drzewach”

„Drzewo nie upiera się na siłę, aby trzymać liście, które uschły. Pozwala im opaść, bo wie, że na wiosnę pojawią się nowe. Ty nie trzymaj na siłę ludzi i emocji z przeszłości, pozwól im odejść i zrobić miejsce na nowe”. Autor nieznany

„A chociażby je pocięli piłami/ A chociażby je kładli pokotem/ Nikt nie powie/ –  Drzew zabijać nie wolno–” .  Ernest Bryll, „Ballada o drzewach”

Pixabay

Cytaty o ogrodach: z polskiej poezji

autor: Urocznica, źródła: wiersze.annet.pl, poezja.org, literar.ug.edu.pl. wolnelektury.pl, lubimyczytac.pl, wikiquote.prg, rme.cbr.net.pl, zdjęcia: Pixabay