Cytaty o drzewach: z poezji, prozy i inne. Zielone skarby, szepty lasu, mądrość korzeni!

W przyrodzie pojawia się coraz więcej zieleni. Rozwijają się liście, kwitną kwiaty. Drzewka owocowe zachwycają barwnym spektaklem. To dobry moment, by zachwycić się przyrodą. Zwróćmy teraz szczególną uwagę na drzewa. Każde z nich opowiada jakąś historię. Niektóre z tych opowieści zostawiły trwały ślad w naszej literaturze oraz kulturze. Zapraszam do lektury subiektywnego przeglądu, który prezentuje wybrane cytaty o drzewach.

Niezwykłe, mocno zakorzenione, odradzające się po zimie, pachnące pięknymi kwiatami, kuszące słodyczą owoców… Wielkie i potężne, silne, młode, stare i pochylone… Nierozerwalnie związane z polską tradycją oraz kulturą. Drzewa kryją wiele ciekawostek i sekretów. Warto przyjrzeć się im bliżej. Oto ciekawe cytaty o drzewach!

Pixabay

Symbol drzewa: cytaty i przysłowia o drzewach

Drzewa to niezwykłe dzieła natury. Zazieleniają krajobraz, dają nam tlen, dostarczają budulca, pożywienia, środków leczniczych. Dla artystów – są źródłem natchnienia. Drzewo to symbol raju, łączący Ziemię i Niebo. Majestatyczna i ważna dla ludzi roślina. Symbol życia, wieczności, mądrości, piękna, dobrych życzeń… Dla naszych dawnych przodków drzewa były świętością, ośrodkiem kultu. Dziś przede wszystkim doceniamy ich piękno, pożyteczność, a także pozytywną energię, którą nam dają. Spacer wśród drzew uzdrawia, łagodzi trudy życia i jest lekiem na skołatane serce.

Drzewa są nierozerwalną częścią naszego istnienia oraz kultury. Pełniły kiedyś ważną rolę w dawnych obrzędach i rytuałach, takich jak chodzenie z Gaikiem. Wciąż są naturalnymi pomnikami, sadzonymi dla upamiętnienia jakiegoś ważnego wydarzenia, czy uczczenia narodzin dziecka. W polskiej kulturze szczególnie istotne miejsce zajmują m.in. : brzoza, dąb, jabłoń, lipa, wierzba, kalina, leszczyna, klon, sosna i świerk. Codziennie wpływają na nasze życie, choć często nie zdajemy sobie z tego sprawy.

Pixabay

Złote myśli, fragm. poezji i prozy: mądre cytaty o drzewach

Drzewa od najdawniejszych czasów zaprzątają nasze myśli i słowa. Pojawiają w mitach i legendach, gdzie podtrzymują kosmos, często są miejscami zamieszkanymi przez bóstwa, łączącymi sacrum oraz profanum. Pojawiają się m.in. w mitologii celtyckiej, germańskiej, egipskiej. Znamy też oczywiście biblijne drzewo wiadomości dobra i zła oraz drzewo życia. To tylko kilka przykładów.

Od wieków w literaturze drzewo to symbol miłości, trwałości związku, a także bezpieczeństwa i dostatku. Bywa też świadkiem wydarzeń, towarzyszem człowieka. Symbolem potęgi, kruchości życia, stanu duchowego. Znakiem doskonałości, porządku, ciągłości bytu. „Wchodząc do lasu, wkraczamy w tajemny świat, powiązany z naszą przeszłością. Pielęgnujmy ten drzewny azyl: to fundament, na którym wszyscy się opieramy”: powiedział kiedyś   znany naukowiec,  dr Nick Atkinson. Mając na uwadze te słowa, zapraszam do lektury subiektywnego zbioru.

Poniżej wybrane cytaty o drzewach!

• „Kiedy wiosna w liść ustroi drzewa/ I otuli je młodości tchnieniem,/ Wtenczas bole, które wiatr im śpiewa,/ One czują liści swoich drżeniem”. Stanisław Korab-Brzozowski, „Kiedy wiosna…”
• „Bo miłość jest jak drzewo: sama z siebie rośnie, głęboko zapuszcza korzenie w całą istotę człowieka i nieraz, na ruinie serca dalej się zieleni”. Victor Hugo, „Katedra Marii Panny w Paryżu”
• „Wiatru nadpłynął wiew,/ Szemrzą zbudzone liście,/ Deszcz pyłów złocistych prószy,/ Drżą kwiatów kiście:/ Ruch, życie, upojenie —/ (Czy w naszej duszy?)”. Stanisław Korab-Brzozowski, „Pod baldachimem drzew”
• „Gdzie są drzewa, które kiedyś kołysały mnie do snu, oplatały swoją miłością? Bez nich czuję się jak zbiorowisko komórek, usiłujących przeżyć do jutra”. Hadrien Rabouin, „Dziennik Hadriena i Rumianki”
• „Bądźcie wy ze mną, jabłonie, jabłonie,/ Śliwki kwitnące, śnieżnobiałe wiśnie,/ Kiedy się sen mój spali i rozpryśnie./ Bądźcie wy ze mną, niech mi będzie jaśniej,/ niepokalane wy i wy kojące,/ gdy się w pomroce zabłąkam i roztrącę”. Kazimiera Iłłakowiczówna, „Bądźcie wy ze mną”
• „Liść na drzewie jest jak ludzkie życie, pomyślałem. Rozwija się, zielenieje, żółknie, aż w końcu opada na ziemię. Liście umierają, ale drzewo żyje dalej. Podobnie jak ludzie – umierają, ale ludzkość żyje nadal i jest coraz potężniejsza tak jak pień drzewa”. Martin Widmark, „Antykwariat pod Błękitnym Lustrem”
• „O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa,/ W brązie zachodu kute wieczornym promieniem,/ Nad wodą, co się pawich barw blaskiem rozlewa,/ Pogłębiona odbitych konarów sklepieniem”. Leopold Staff, „Wysokie drzewa”
• „A każde drzewo, to okruch wieczności”. Wiesław Myśliwski, „Drzewo”
• „Pogodą rana lśni polana./ Cisza opieszcza smukłość drew,/ Dygotem liści rozszeptana./ Źdźbła trawy kłoni lekki wiew” Leopold Staff, „Dziewicze brzozy”
• „Drzewa są po prostu piękne, potrzebują tak niewiele, bo słońca, deszczu… a od nas szacunku”. Łukasz Borowicz
• „Drze­wa – to chmur zgęsz­cze­nia,/ pod nimi dzwo­ni zie­mia,/ nad nimi rwą wez­bra­ne/ pla­ne­ty z brą­zu lane”. Krzysztof Kamil Baczyński, „Drzewa”
• „Drzewa wznoszą się za oknem ku górze niczym pełne tęsknoty wołanie niemej ziemi”. Rabindranath Tagore
• „Złamana gałąź śliwy/ u samego czarnego ramienia/ jest, jak poemat żywy,/ o bezowocnych marzeniach”. Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, „Drzewo kwitnące”
• „Drzewo pozbawione korzeni upada, człowiek też”. Andrzej Majewski
• „Wi­śnio­wy sad, kwit­ną­ca baśń zie­mi o wio­śnie,/ Zro­dzo­na w zło­tej du­szy słoń­ca, zmierz­cha w skon…/ Krew so­ków owoc drze­wom wró­ży­ła ra­do­śnie,/ Ka­żąc lek­kim ga­łę­ziom śnmić cię­żar­ny plon/ I mo­dlić się do wie­wu, by im dał za­chwy­cić/ Lot­nych pył­ków i żą­dze za­płod­ne na­sy­cić…”. Leopold Staff, „Sad okwitający”
• „Świecące niebo, złote gwiazdy, góry, morze i migocząca dal, łąki pełne kwiatów, drzewa w rozkwicie – wszystko jest odbiciem boskiej dobroci”. Arno Pötzsch
• „Wiśniowy przyśnił mi się sad,/ wiśniowy sad w świtaniu bladem/ i twój na rosie drobny ślad,/ i ja idący twoim śladem”. Edward Słoński, „Wiśniowy sad”
• „Jak można przechodzić koło drzewa i nie być szczęśliwym, że się je widzi? Rozmawiać z człowiekiem i nie być szczęśliwym, że się go kocha? Och, ja nie umiem wypowiedzieć… a ileż rzeczy na każdym kroku tak pięknych, że nawet najbardziej zagubiony człowiek widzi ich piękno?”. Fiodor Dostojewski, „Idiota”
• „Gościu, siądź pod mym liściem a odpocznij sobie,/ Nie dojdzie cię tu słońce, przyrzekam ja tobie,/ Choć się najwyżej wzbije, a proste promienie/ Ściągną pod swoje drzewa rozstrzelane cienie”. Jan Kochanowski, „Na lipę”
• „Myślę, że tak naprawdę chciałabym być drzewem. Drzewo na szczęście nie jest istotą tak kruchą jak człowiek. Niestraszne mu pory roku. Nie lęka się byle wichury. Drzewo istnieje dla siebie samego –  nikt nie jest mu potrzebny, za nikim nie tęskni. Chciałabym być pięknym drzewem, mieć długie gałęzie, sięgające do jasnego, czystego nieba. Mieć mnóstwo liści igrających zwiewnie na majowym wietrze. I mieć korzenie. Silne, mocno rozrośnięte korzenie, ukryte głęboko pod ziemią. Być drzewem, którego nie można przesadzić, a które i ściąć niełatwo”. Roma Ligocka, „Czułość i obojętność”
• „W ciemnosmreczyńskich skał zwaliska,/ Gdzie pawiookie drzemią stawy,/ Krzak dzikiej róży pąs swój krwawy/ Na plamy szarych złomów ciska”. Jan Kasprowicz, „Krzak dzikiej róży w Ciemnych Smerczynach”
• „Im dalej w las, tym więcej drzew”. Przysłowie polskie
• „Kie­dy się prze­bie­ga ale­ją,/ Wi­dać drze­wa po­tęż­ne i ma­syw­ne,/ Ale cho­dzić drze­wa nie umie­ją  – / Czy to nie dziw­ne?”. Jan Brzechwa, „Drzewa”
• „Nie przesadza się starych drzew”. Przysłowie polskie
• „dlaczego nie drzewem/ drzewo o krwiobiegu złotym/ tak samo pnie się wzwyż/ zachłannie rośnie/ dojrzewa/ w skupieniu”.  Halina Poświatowska, „*** (dlaczego nie drzewem…)
• „Drzewa umierają stojąc”. Przysłowie polskie
• „Wysoko na skały zrębie/ Limba iglastą koronę/ Nad ciemne zwiesiła głębie,/ Gdzie lecą wody spienione”. Adam Asnyk, „Limba”
• „Drzewo się nagina tylko za młodu”. Przysłowie żydowskie
• „W drzewach, w koronach drzew, pod sutymi/ sukniami liści, pod sutannami blasku,/ pod zmysłami, pod skrzydłami, pod berłami,/ w drzewach kryje się, oddycha, kołuje/ ciche senne życie, szkic wieczności”. Adam Zagajewski, „W drzewach”
• „Drzewo nie upiera się na siłę, aby trzymać liście, które uschły. Pozwala im opaść, bo wie, że na wiosnę pojawią się nowe. Ty nie trzymaj na siłę ludzi i emocji z przeszłości, pozwól im odejść i zrobić miejsce na nowe”. Autor nieznany
• „A chociażby je pocięli piłami/ A chociażby je kładli pokotem/ Nikt nie powie/ –  Drzew zabijać nie wolno–” . Ernest Bryll, „Ballada o drzewach”

Pixabay

PS Lubicie cytaty, wiersze, sentencje i aforyzmy? Więcej w działach Biblioteczka i Cytaty. 

Cytaty o ogrodach: z polskiej poezji

autor: Urocznica, źródła: wiersze.annet.pl, poezja.org, literar.ug.edu.pl. wolnelektury.pl, lubimyczytac.pl, wikiquote.prg, rme.cbr.net.pl, zdjęcia: Pixabay