Recenzja: „Horyzont” Jakub Małecki

Warszawa. Maniek i Zuza. Przyjaźń, trauma, samotność. Teraźniejszość i przeszłość. Rodzinne tajemnice. Doświadczenia, które zmieniają człowieka na zawsze… „Horyzont” Jakuba Małeckiego to kameralna historia, która dotyka tematów ważnych i robi to w sposób pomysłowy oraz mądry. Zapraszam na recenzję.

Proza Małeckiego to literatura przemyślana, niebanalna i napisana lekkim piórem. Taki jest „Horyzont”. W tym siła książki. To proza środka – idealna dla każdego!

„Chaos jest początkiem nowego świata. Może to banalne”.

Ona i on oraz tematyka społeczna

„Maniek i Zuza mieszkają po sąsiedzku na warszawskim Mokotowie. On, były saper, próbuje spisać wspomnienia z misji w Afganistanie, mając nadzieję wreszcie stamtąd wrócić. Ona, dziecko pokolenia Y, uczy się żyć na własny rachunek i mimowolnie zatraca się w rodzinnej tajemnicy. Choć z pozoru nic ich nie łączy, ciążą ku sobie, niezdolni i niechętni do pielęgnowania więzi z otoczeniem”: to fragment opisu wydawniczego.

Książka Jakuba Małeckiego to opowieść o samotności, przyjaźni, tęsknocie, tożsamości i traumie. Opowieść realistyczna, życiowa, poruszająca. To też literatura zaangażowana! Książka porusza problematykę społeczną.

Jednym z tematów książki jest zespół stresu pourazowego, w tym misja polskich żołnierzy w Afganistanie. To też historia o stracie, chorobie, bólu. Opowieść miłosna. Historia o porozumieniu międzypokoleniowym i budowaniu dialogu z bliskimi. Książka o poszukiwaniu sensu życia. Opowieść o radzeniu sobie z trudną przeszłością. Powieść o samotności wśród ludzi…

„Horyzont” Jakuba Małeckiego to książka ważna, wielowątkowa i otwarta na szereg różnych interpretacji. Powieść ciekawa z wielu względów. Skłaniająca do licznych przemyśleń. Literatura z miejscem na śmiech i łzy.

„Rozmawiamy o huraganach, które przetoczyły się ostatnio przez nasze życia, i o śmietnisku, jakie po sobie zostawiły”.

Prosta forma czy literacka gra

Minimalizm słów – maksimum emocji. To opowieść pozornie prosta i surowa, jednak w istocie głęboka, metaforyczna oraz refleksyjna. Czyta się ją szybko, z zainteresowaniem. Małecki to świetny gawędziarz o lekkim piórze. Fabuła „Horyzontu” wciąga, a oszczędny styl sprzyja szybkiej lekturze. To jest to.

Małecki zwraca uwagę zarówno na treść, jak i formę. „Horyzont” to książka, która może się podobać szerokiemu gronu odbiorców. Umiejętne połączenie tego, co jest najlepsze w literaturze popularnej i wysokiej. Proza środka. Książka bliska odbiorcy, a jednocześnie napisana z ambicjami. Powieść dostarcza czytelniczej przyjemności, ale też pobudza do refleksji. To nie wszystko…

W „Horyzoncie” można znaleźć ślady literackiej gry. Elementy realizmu magicznego. Poza tym, współczesność przeplata się z przeszłością. Prawda z fikcją. Mamy książkę w książce… To po prostu trzeba przeczytać.

„Nie wiem, gdzie leżą szwy łączące prawdę z fikcją, ale po kilkudziesięciu stronach przestajesz szukać. Wydaje się, że nie o to w tym chodzi”.

Historia filmowa dla każdego

Na podstawie książki powstaje właśnie film w reżyserii Bodo Koxa! Świetnie. Pozostaje czekać z niecierpliwością. Powieść Jakuba Małeckiego to faktycznie idealna opowieść na wielki ekran. Proza wyważona, niegłupia, bardzo dobrze napisana. Ciekawi bohaterowie, wciągająca fabuła, oryginalna forma…

„Horyzont” Jakuba Małeckiego to powieść, którą doceni zarówno czytelnik masowy nastawiony głównie na lekturową rozrywkę, jak i mól książkowy o wyrafinowanym guście literackim. Szczerze polecam! Warto sięgnąć po tę historię. Nie trafia się często na takie książki!

„Przystaję i oddycham głęboko, czując, jakbym tych blizn miał dużo więcej, a potem idę dalej”.

Tytuł: „Horyzont”

Autor: Jakub Małecki

Wydawnictwo: SQN

Rok wydania: 2019

PS Czytaliście coś autora? Zachęcam także do lektury jego książki o tytule „Święto ognia”.

autor: Urocznica, zdjęcia: mat. prasowe, Pexels