Recenzja: „Współrzędne tęsknoty” Shubhangi Swarup

„– Zima to czas opowieści – stwierdza ona, jakby z głębi zadumy. – Opowieści, których kresu nie widać”. Ta książka jest niczym bollywoodzki film! Barwna, pełna emocji, chwytająca za serce. Wielowątkowa i wielotematyczna. Opowiadająca o odwiecznych ludzkich tęsknotach, niepokojach, bolączkach, ale też potędze przyrody, miłości czy drobnych radościach. Łącząca śmiech i łzy. Napisała ją Shubhangi Swarup – pisarka, dziennikarka oraz aktywistka, która mieszka w Mumbaju. „Współrzędne tęsknoty” to jej debiutancka powieść.

Książka zyskała w Indiach status bestsellera i została przetłumaczona na kilkanaście języków. To nowość na polskim rynku wydawniczym. Powieść oryginalna, egzotyczna, o ciekawej treści i formie. Warto zwrócić na nią uwagę!

Prawda i fikcja

„Nie da się postawić na czyimś miejscu, nie opuściwszy wpierw własnego”. „Współrzędne tęsknoty” przeprowadzają czytelnika przez Andamany, Birmę, Nepal i Wyżynę Tybetańską. Przenikają się tu świat żywych i umarłych. Przyroda miesza z cywilizacją. Łączą wątki historyczne i fantastyczne. To opowieść utrzymana w konwencji realizmu magicznego.

Nie brak tu ciekawych bohaterów oraz pięknych historii miłosnych i rodzinnych. Jest miejsce na radość oraz smutek. Czytelnik znajdzie w tej opowieści magiczny świat przyrody, sny, duchy, poezję i uniwersalne wartości. Ale też sporo realizmu! Książka porusza wiele wątków – w tym tematy społeczne, polityczne, kulturowe i ekologiczne.

Siła opowieści

„Opowieści są lekarstwami na rozmaite neurozy spowodowane skrajnościami i biedą”. „Współrzędne tęsknoty” wciągają, zaskakują, oczarowują. Pozwalają przenieść się w inny, nieznany świat. Oderwać od rzeczywistości. Nie są jednak lekturą łatwą. Mogą przemówić do zróżnicowanego odbiorcy, ale wymagają uważnej lektury!

To książka wielogatunkowa, wielotematyczna, wielogłosowa. Metafizyczna i przyziemna jednocześnie. Momentami niezwykle oniryczna, poetycka, sensualna. Innym razem opowiadająca o rzeczywistości z brutalną szczerością. Książka skomplikowana i wielowymiarowa. Opowiadająca o pięknie oraz brzydocie świata. Napisana przez autorkę o dużej wrażliwości literackiej oraz sprawnym piórze.

Lektura często zaskakująca… Powieść wymyka się jednoznacznym interpretacjom. Na pewno książka obfituje w wiele wspaniałych myśli oraz zdań, które zapadają w pamięć. To powieść ciekawie napisana, barwnym oraz kwiecistym językiem opowiadająca o świecie, ludziach i przyrodzie. Długa oraz zawiła, ale wyjątkowa. Przypomina, że nic co wartościowe, cenne, nie przychodzi łatwo.

Różne emocje

„Płaczemy z powodu tego, co było – mówi mu. Płaczemy, bo nie wiemy, co będzie. Czasem płaczemy, bo wiemy, że coś się stanie. Ale nie potrafimy się z tym pogodzić”. Powieść mieni się różnymi emocjami. Odbiorca czytając tę książkę może płakać i śmiać się na przemian. To wielka moc powieści „Współrzędne tęsknoty”.

Książka wyzwala różne uczucia. Skłania do wielu przemyśleń. Zachęca do zastanowienia się nad relacjami międzyludzkimi, więzią człowieka z przyrodą czy naszym miejscem we wszechświecie. To powieść nieoczywista, bardzo dobrze napisana i poruszająca ważne tematy. Pozycja poszerzająca horyzonty myślowe! Trudno przejść obok tej wyjątkowej książki obojętnie. Tak pięknie przypomina nam, że „czasem słońce, czasem deszcz”…

Szczerze zachęcam do lektury! Czy macie ochotę na egzotyczną i mądrą podróż literacką?

tytuł: „Współrzędne tęsknoty” (Latitudes of Longing. A novel)

 autor: Shubhangi Swarup

przekład: Mikołaj Denderski

Wydawnictwo: Bo.wiem

Rok wydania: 2023

*współpraca reklamowa (barterowa)

autor: Urocznica, zdjęcia: mat. prasowe wyd., Pexels

Recenzja: „Księżniczka Bari” Hwang Sok-yong