– Dlaczego ja, ziemio? – to pytanie przewija się od początku do końca tej powieści. Zadaje je główna bohaterka. Młoda, zagubiona i osamotniona dziewczyna, lokalna jasnowidzka, która balansuje pomiędzy dwoma światami. Kiedy była mała, połknęła ziemię, po czym doznała wizji, w której ojciec bije jej matkę na śmierć. Wtedy okazało się, że ma niezwykły dar… „Ziemożerczyni”
Ach, co to była za książka! W tych czasach nie jest wcale o takie łatwo. Klasyczna, w której mrok i światło mają swoje miejsce, a jednocześnie pełna ciepła oraz nadziei. Jak dobrze, że tego typu literatura wciąż istnieje… „Była sobie rzeka” to wspaniała lektura w starym stylu.
Czy interesuje Was tematyka polowań na czarownice? Lubicie powieści historyczne z domieszką romansu i obyczajówki? Jeśli tak, najnowsza powieść Philippy Gregory, „Mokradła”, może się Wam spodobać. Akcja książki rozgrywa się w XVII-wiecznej Anglii.
Mark Boyle, absolwent ekonomii, irlandzki działacz, znany na świecie jako „człowiek bez pieniędzy”, w „Offline” opisuje swoje życie bez technologii. Wraz z nim przenosimy się na wieś, do chatki pozbawionej współczesnych wygód, w tym: elektryczności i łazienki. Mark pędzi tam żywot rządzony rytmem pór roku, na tle wiejskiego krajobrazu. Sielanka? Proste życie? Niekoniecznie,
Chopin, geniusz, poeta fortepianu. Jak napisał o nim Norwid: „sercem Polak, a talentem świata obywatel”. Ikona i obiekt narodowego kultu. Co tak naprawdę o nim wiemy? Jak dobrze go znamy? Ile utworów pianisty potrafimy wymienić? Jak trafnie zauważa Iwona Kienzler, ten genialny kompozytor przez większość z nas jest postrzegany dość stereotypowo. Pisząc biografię „Chopin. Miłość
Jeśli szukacie lekkiej, niewymagającej, ale przyjemnej lektury na wakacyjny weekend lub urlop, to mam coś dla Was. „Córka nieboszczyka” to czysta rozrywka, choć z odrobiną sztuki i historii w tle. Nie przestraszcie się okładki, przeczytajcie opis, a później śmiało sięgnijcie po tę książkę. Uśmiech na twarzy, chwilowy dreszczyk i wartka akcja – gwarantowane!
To nie było moje pierwsze spotkanie z prozą Olgi Tokarczuk i doskonale zdawałam sobie sprawę z tego, że nie czeka mnie lektura łatwa, lekka oraz przyjemna. Czasem lubię jednak sięgać po książki, przy których trzeba poćwiczyć szare komórki. Tak też było w tym wypadku. „Księgi Jakubowe” należą do typu wymagających lektur.