Carlos Ruiz Zafón to jeden z najbardziej rozpoznawalnych pisarzy naszych czasów. Urodził się 1964 roku w Barcelonie, a zmarł w 2020 r. w Los Angeles. Napisał słynny cykl „Cmentarz zapomnianych książek” oraz serię dla młodzieży pt. „Trylogia mgły”. Niedawno wydano jego ostatnią książkę. Na początku maja do polskich księgarń trafiło „Miasto z mgły”. Publikacja to zbiór 11 opowiadań, które są pięknym pożegnaniem wielkiego pisarza z wiernymi czytelnikami. Przy okazji wydania tego literackiego testamentu, warto bliżej przyjrzeć się pisarstwu hiszpańskiego twórcy. Oto najpiękniejsze i najciekawsze cytaty z książek Carlosa Ruiza Zafóna.

Powieści Carlosa Ruiza Zafóna kochają miliony czytelników na całym świecie, jego literatura zyskała też uznanie wymagających krytyków. Nic dziwnego, pisarz umiał wspaniale opowiadać i pięknie pisać. Tworzył ciekawe książki zarówno dla młodzieży, jak też dorosłych. Kochał literaturę, był nazywany „Dickensem z Barcelony”, a w swojej twórczości chętnie nawiązywał do najlepszej klasyki. Zachęcam do lektury subiektywnego zbioru, który prezentuje ciekawe cytaty z książek Carlosa Ruiza Zafóna.

Pexels

Carlos Ruiz Zafón: cytaty z książek

Hiszpański pisarz z wykształcenia był dziennikarzem. Uwielbiał Dostojewskiego, Tołstoja i Dickensa. Zafón tworzył nie tylko powieści, ale też scenariusze filmowe. Twórczość pisarza swego czasu cieszyła się tak ogromnym zainteresowaniem czytelników, krytyków i recenzentów, że to zjawisko nazywano „Zafonmanią”.  Wielką sławę przyniosła mu szczególnie seria “Cmentarz zapomnianych książek”. Poniżej wybrane cytaty z jego powieści.

„Rozrywka jest jak laudanum; pozwala nam się oderwać od nędzy i bólu. Sęk w tym, że tylko przelotnie”. „Książę mgły”

„Diabeł po to stworzył młodość, byśmy popełniali błędy, a Bóg wymyślił dojrzałość i starość, byśmy mogli za te błędy zapłacić”. „Pałac Północy”

„Na szczęście nauczyłem się czytać. Ta umiejętność była dla mnie prawdziwym wybawieniem, od tej pory moimi przyjaciółmi stały się książki”. „Światła września”

„Prawdy się nie szuka, synu. To ona znajduje nas”. „Marina”

„Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to, co już masz w sobie”. „Cień wiatru”

„Istniejemy, póki ktoś o nas pamięta”. „Cień wiatru”

„W chwili, kiedy zaczynasz zastanawiać się, czy kochasz kogoś, przestałeś go już kochać na zawsze”. „Cień wiatru”

„Ludzie są gotowi wierzyć we wszystko, tylko nie w prawdę”. „Cień wiatru”

„Czytać to bardziej żyć, to żyć intensywniej”. „Cień wiatru”

„Książki mają dusze, dusze tych, którzy je piszą, którzy je czytają i którzy o nich marzą”. „Cień wiatru”

„Pisarz nigdy nie zapomni dnia, w którym po raz pierwszy przyjmuje pieniądze lub pochlebstwo w zamian za powieść. Nigdy nie zapomina tego momentu, kiedy po raz pierwszy słodka trucizna próżności zaczyna krążyć mu w żyłach, wierząc, że jeśli zdoła ukryć swój brak talentu, sen o pisarstwie zapewni mu dach nad głową, ciepłą strawę pod wieczór i ziści jego największe marzenie: ujrzy swoje nazwisko wydrukowane na nędznym skrawku papieru, który zapewne go przeżyje. Pisarz skazany jest na wieczne wspomnienie tej chwili, bo właśnie wtedy został zgubiony na zawsze, a za jego duszę już wyznaczono cenę”. „Gra anioła”

„Nie ufam tym, którzy są przekonani, że mają wielu przyjaciół. To znak, iż nie znają ludzi”. „Gra anioła”

„Ani słowa. Jeśli panu się wydaje, że jest pan jedynym, któremu doskwiera ból istnienia, to się pan myli”. „Gra anioła”

„Zawsze sądziłem, że kto czuje pociąg do stada, ten ma w sobie coś z barana”. „Więzień nieba”

„Zdolność przebaczania jest cnotą ludzi mądrych i sprawiedliwych”. „Więzień nieba”

„Przeszłość nie znika, nieważne, jak bardzo zaślepieni głupcy będą się starali ją wymazać, a kłamcy napisać na nowo”. „Labirynt duchów”

„Każdy musi popełnić swoje własne błędy, żeby się czegoś nauczyć”. „Labirynt duchów”

„W młodości widzimy świat takim jakim powinien być, a na starość takim, jaki jest”. „Labirynt duchów”

„Miłość, nawet ta niespełniona, wiedzie do kolejnej”. „Labirynt duchów”

„Bywa, że pisarz musi spalić tysiąc stron, zanim napisze jedną, pod którą przystoi mu się podpisać”. „Miasto z mgły”

„Porzekadło głosi, że człowiek powinien iść, póki ma siłę w nogach, mówić, póki staje mu głos, i marzyć, póki jeszcze tkwią w nim resztki niewinności, bo i tak wcześniej czy później nie będzie mógł ustać o własnych siłach, oddechu mu zabraknie, a marzyć będzie jeno o wiecznej nocy zapomnienia”. „Miasto z mgły”

autor: Urocznica, źródła: wikiquote.org, lubimyczytac.pl, zdjęcia: mat. prasowe, Pexels

Cytaty o książkach i czytaniu: ku inspiracji oraz refleksji