Recenzja filmu: „Przesilenie zimowe” (2023), reż. Alexander Payne

Elitarna szkoła z internatem. Przerwa świąteczna. Uczeń, nauczyciel i kucharka. Muszą wytrzymać ze sobą dwa tygodnie! „Przesilenie zimowe” to najnowszy film Alexandra Payne’a („Bezdroża”, „Spadkobiercy”). Zdobył aż 5 nominacji do Oscarów. Obraz uznawany jest za jeden z najlepszych filmów roku. Nic w tym dziwnego. To ciepła, poruszająca historia. Świetny komediodramat. Opowieść ludzka, mądra, czuła. W starym, dobrym stylu… Zapraszam na recenzję.

„Przesilenie zimowe” to film jak z kina minionej epoki. Takie obraz kiedyś leciały w telewizji w weekendy. Łączyły rozrywkę z refleksją. Były mądre, wartościowe i dla każdego. Teraz takie kino to rzadkość, a szkoda. Duży sukces filmu świadczy jednak o tym, że wciąż potrzebujemy podobnych opowieści.

plakat filmowy

Wzruszająca fabuła filmu

Lata 70. XX wieku, Barton Academy, Nowa Anglia, zima. Złośliwy i wymagający nauczyciel musi zostać na święta w szkole. Paul (Paul Giamatti) jest powszechnie nielubianym wykładowcą historii starożytnej. To stary kawaler, który ma swoje dziwactwa. Osoba pompatyczna, zrzędliwa i irytująca. Człowiek, który nie idzie na kompromisy, ma trudny charakter, jest szczery do bólu. Zostaje on opiekunem grupy chłopców, którzy nie mogli wyjechać na święta do domu. Nikt nie jest z tego powodu szczęśliwy…

Nagle staje się cud i grupa zostaje zredukowana do jednego ucznia. Angus (Dominic Sessa) to inteligentny chłopak, ale z trudną sytuacją rodzinną. Młody mężczyzna jest pyskaty i przepełniony bólem. To prawdziwy buntownik. Jest jeszcze Mary (Da’ Vine Joy Randolph), kucharka. Kobieta pogrążona w żałobie po śmierci syna, który zginął w Wietnamie. Pracowita, empatyczna, złamana życiem. Cierpienie znosi w ciszy. Nie brakuje jej jednak poczucia humoru i zdrowego rozsądku.

Cała trójka musi razem jakoś przetrwać dwa tygodnie ferii. Nie będzie łatwo! „Przesilenie zimowe” to historia samotnych ludzi, którzy razem spędzają Boże Narodzenie. Okazuje się, że mimo własnych problemów, każde z nich, potrafi w jakiś sposób pomóc innym. Czy będą umieli zostawić przeszłość za sobą i zacząć żyć od nowa? Czy zobaczą światełko w tunelu? Hm! Na pewno możecie liczyć na śmiech i łzy.

plakat filmowy

Wielowymiarowi bohaterowie

Najważniejsi w tym filmie są ludzie. Ich problemy i emocje. Bohaterów da się lubić. To postaci wielowymiarowe, ale też nieszczęśnicy. Ludzie odrzuceni, osamotnieni, wykluczeni. Bohaterowie nieidealni. Z wieloma problemami i wyzwaniami tych postaci można się utożsamić. Utrata radości życia, walka z rzeczywistością, cierpienie, poczucie niesprawiedliwości, żal, samotność, choroba…

 Bohaterowie filmu to trzy zagubione dusze. Każdy zmaga się z własnymi demonami. Czy przerwa zimowa będzie dla nich okazją do przemiany, odnalezienia siebie i nadziei na lepsze jutro? Czy w tej historii jest miejsce na happy end? „Przesilenie zimowe” to film życiowy! Nie ma tu lukru. Nie ma fałszywych nut. Na pewno jest jednak wiele ciepła i nadziei.

„Przesilenie zimowe” to kino kameralne, ale otwarte na różnych odbiorców. Film jest na tyle uniwersalny, że mimo tła, wychodzi poza ramy filmu świątecznego. Nie ma tu też szybkiej akcji, przemocy i wulgarności. Znajdziecie tu jednak prawdziwe życiowe dramaty oraz emocje. Obraz stawia na prostotę. Takie kino to teraz wyjątek. Historia samotnych ludzi, którzy razem spędzają Boże Narodzenie, może jednak przemówić do każdego.

Wszystko za sprawą świetnego, dojrzałego scenariusza. Fabuła bawi i wzrusza. Wciąga, przemawia do widza. I oczywiście – to zasługa gry aktorskiej. Film wyróżnia znakomita obsada. Aktorzy tworzą wiarygodne, chwytające za serce postacie. Wszystko jest naturalne, szczere, prawdziwe. Odtwórcy głównych ról dają tu popis aktorskich umiejętności, ale nie szarżują. Dlatego ten film ogląda się bardzo dobrze, najważniejsze są tu ludzkie historie.

plakat filmowy

Nostalgiczny klimat

„Przesilenie zimowe” jest to obraz tradycyjnie zrealizowany oraz bardzo dobrze napisany. Widać w nim wiele nawiązań do klasyki amerykańskiego kina. Pod wieloma aspektami film jest podobny do produkcji z przeszłości. Widać to zarówno w warstwie narracyjnej, jak też w montażu, zdjęciach i muzyce. W epoce sztuczności, taki film to prawdziwa perełka. Momentami nasuwa skojarzenia z takimi produkcjami jak np. „Stowarzyszenie umarłych poetów”.

Obraz Alexandra Payne’a subtelnie i z wielką klasą opowiada o ludziach oraz emocjach. Historia przepełniona jest czułością, empatią, zrozumieniem. Powoli poznajemy losy oraz motywacje bohaterów. To film poruszający. Dotyka trudnych tematów, ale robi to w bardzo delikatny sposób. Zachowuje balans między różnymi wątkami. Nie stroni też od humoru, który rozładowuje napięcie i dodaje filmowi lekkości.

„Przesilenie zimowe” to film słodko-gorzki. Nostalgiczny, momentami melancholijny, ale niepozbawiony dynamiki oraz dowcipu. Plasuje się na pograniczu komedii i tragedii. Jego ogromną zaletą są błyskotliwe dialogi oraz świetne sceny rodzajowe. To kino środka. Przystępne, ale z ambicjami. Oferuje coś więcej niż rozrywkę. To prawdziwy prezent dla wszystkich pragnących odtrutki od głośnych, kasowych megaprodukcji.

Film Alexandra Payne’a to opowieść o samotności, tęsknocie, potrzebie bliskości i zrozumienia. Mówi też o wartości rodziny, przyjaźni oraz miłości. Opowiada o odbijaniu się od dna. Pokazuje, że nigdy nie jest za późno na zmianę czy poszukiwanie szczęścia. Porusza wiele tematów. Przypomina, by nie oceniać książki po okładce i nie mierzyć wszystkiego swoją miarą. Otwiera na drugiego człowieka. Delikatnie zarysowane są w nim także konflikty klasowe, pokoleniowe, ekonomiczne. To film z przesłaniem. Lekcja życia.

plakat filmowy

Historia dla każdego

„Przesilenie zimowe” to kino mądre, ambitne, kameralne, z dawką humoru. Film może liczyć na kilka Oscarów, ale poza tym, już zdobył wiele nagród. Absolutnie zasłużenie. Takie produkcje trzeba doceniać. To obraz dla każdego, kto lubi wzruszające i inteligentne historie o ludzkich relacjach oraz emocjach. Film z klimatem. Piękne zdjęcia oraz nastrojowa muzyka doskonale uzupełniają tę opowieść.

Obraz Alexandra Payne’a zostaje w pamięci na długo po seansie. Skłania do wielu refleksji. Czego mogą nas nauczyć tragikomiczne perypetie trójki nieszczęśników w śnieżne ferie? Sprawdźcie! Szczerze, gorąco polecam. PS Angielski tytuł nawiązuje do słowa: relikt, przeżytek. Polski też dobrze oddaje treść. Warto zobaczyć jak może wyglądać prawdziwe przesilenie zimowe! 😉

Tytuł: Przesilenie zimowe (The Holdovers)

Reżyser: Alexander Payne

Scenariusz: David Hemingson

Gatunek: dramat, komedia, świąteczny

Produkcja: USA

Premiera: 31 sierpnia 2023 (świat), 26 stycznia 2024 (Polska)

autor: Urocznica, zdjęcia: plakaty filmowe

Recenzja filmu: „Sen o okapi” (2022), reż. Aron Lehmann