Jesień w pełni. Dni stają się coraz krótsze i chłodniejsze. Kolorowe liście opadają z drzew. Natura przygotowuje się do zimowego snu. Nic dziwnego, że ten niezwykły czas między latem a zimą od wieków inspiruje ludzi słowa. Oto piękne i poruszające cytaty o jesieni. Wszyscy, którzy lubią aforyzmy, sentencje oraz ciekawe fragmenty z książek, znajdą tu coś dla siebie.

Piękne cytaty o jesieni

Kalendarzowa jesień trwa od 23 września do 21 grudnia. Zachwyca swoją barwnością i zmiennością. Czasem jej piękno lub niezwykłość trudno opisać własnymi słowami, wtedy z pomocą mogą przyjść cytaty. Zmuszają do refleksji, wywołują emocje, zapadają w pamięć. Poniżej ciekawe cytaty o jesieni, znalezione w zakątkach internetowej sieci.

zdjęcie: pixabay

Inspirujące cytaty o jesieni

13 cytatów, które warto znać.

„Nie wiem, jak Wy, ale ja uwielbiam jesień. Za grzane wino, gorącą czekoladę, pachnący cynamonem dom. Za ciepłe koce i zaparowane okna. Za mgłę, która wita mnie rano. Za świeczki, rozpalane nocą. Ale jesień to też smutek i rozpacz”. Johann Wolfgang von Goethe, „Cierpienia młodego Wertera”

„Jesień to druga wiosna, kiedy każdy liść jest kwiatem”. Albert Camus

„Przekwitły najpiękniejsze kwiaty. Zaróżowiły się drżące osiny. Sczerwieniały korale jarzębin i liście czeremch. Krzaki polnych róż zamieniły kwiaty na purpurowe dzbanuszki głogu. Śliwy i jabłonie zrzucają z gałązek brązowe i pożółkłe liście na leżące pod nimi owoce, które spadły, zerwane przez wiatr”. Antonina Zachara-Wnękowa, „Baśnie spod Gorców”

„Po prostu jesień: dużo piękna, trochę smutku”. Jerzy Broszkiewicz, „Wielka, większa i największa”

„Była późna jesień. Włóczykij szedł dalej na południe, lecz co jakiś czas rozstawiał namiot i pozwalał dniom mijać, jak chcą, chodził sobie i przyglądał się różnym rzeczom, nic nie myśląc i nic nie pamiętając, i dużo spał. Zachowywał ostrożność, ale niczym się właściwie nie interesował i nie obchodziło go, dokąd idzie – chciał tylko iść dalej”. Tove Jansson, „Dolina Muminków w listopadzie”

„Jest coś niesamowicie nostalgicznego i znaczącego w dorocznej kaskadzie jesiennych liści”. Joe L. Wheeler

„Spokojne przechodzenie jesieni w zimę wcale nie jest przykrym okresem. Zabezpiecza się wtedy różne rzeczy, gromadzi się i chowa jak największą ilość zapasów. Przyjemnie jest zebrać wszystko, co się ma, tuż przy sobie, możliwie najbliżej, zmagazynować swoje ciepło i myśli i skryć się w głębokiej dziurze, w samiutkim środku, tam gdzie bezpiecznie, gdzie można bronić tego, co ważne i cenne, i swoje własne”. Tove Jansson, „Dolina Muminków w listopadzie”

„Gdyby rok schowany był w zegarze, jesień byłaby magiczną godziną”. Victoria Erickson

„Czas płynął, a deszcz nie przestawał padać. Żadnej jeszcze jesieni tyle nie padało. Doliny wzdłuż wybrzeża nasiąkły wodą, która spływała z gór i pagórków, i ziemia butwiała zamiast wysychać. Lato wydawało się nagle tak dalekie, jakby go nigdy nie było, drogi od domu do domu wydłużyły się i każdy siedział schowany u siebie”. Tove Jansson, Dolina Muminków w listopadzie

„Listopad, niemal koniec świata, kilka minut przed zmierzchem”. Marcin Świetlicki, „Listopad”

„Hm, czy pobudka o piątej rano w listopadzie może być przyjemna? Nie? No to wyobraź sobie, że wygrałeś milion dolarów i musisz wstać właśnie o piątej, by jechać odebrać tę nagrodę. I co, będzie to przyjemne wstawanko czy nie? Czyli to nie godzina, ale powód, dla którego musimy wstać decyduje o naszym nastroju w chwili przebudzenia”. Jarosław Borszewicz, „Pomroki”

„Życie zaczyna się dopiero jesienią, kiedy robi się chłodniej”. F. Scott Fitzgerald, „Wielki Gatsby”

„Była to złota, dojrzałością pachnąca jesień. Najpiękniejsza z pór roku, zadumana pogodną zadumą zrozumienia i ciszy, wspaniała w mądrym uśmiechu do opadających z niej złotych i purpurowych liści, w uśmiechu do przemijającego porywu wiosennej młodości i rozkwitu lata. Najmądrzejsza z pór roku, zapatrzona w głębię tajemnic natury, spokojna, że znowu przyjdzie kwiecisty szych wiosny i znowu bujna radość lata, by przygotować jej odwieczny powrót, powrót ciężarnej nowym płodem jesieni, że znowu odda go światu, a sama, wolna już od trosk, zanurzy się w pogodzie rozmyślań. Z bladobłękitnego stropu znikły już dawno klucze żurawi. Odleciały stada ptactwa koczowniczego, a w wysokich koronach drzew wróble odbywały swe hałaśliwe wiece, jakby naradzając się, czy zostać, czy też pofrunąć w ślad za tamtymi”.  Tadeusz Dołęga-Mostowicz, „Ostatnia brygada”

zdjecie: pixabay

Jeśli lubicie mądre cytaty i skrzydlate słowa, zachęcam także do przeczytania tekstu: „15 pięknych cytatów o różach”.

autor: Urocznica, zdjęcia: pixabay