Przedwiośnie – ciekawostki i cytaty o początku wiosny

Okres na styku zimy i wiosny. Ziemia dopiero rozmarza, częściej panują dodatnie temperatury powietrza, przyroda budzi się do życia. Przedwiośnie zaczyna się zazwyczaj w lutym lub marcu i trwa do początku kwietnia. To jedna z dwóch uzupełniających pór roku w przyrodzie. Charakteryzuje się dużymi zmianami w naturze i intensywną zmiennością pogody. Nic dziwnego, że ten czas jest tak fascynujący i zajmuje ważne miejsce w naszej kulturze. Stał się też natchnieniem dla wielu ludzi pióra.

Lada chwila przyroda wybuchnie zielenią. Stopniowo zaczyna przybywać dnia, staje się coraz cieplej. Na drzewach rozwijają się pąki, ptaki wracają z ciepłych krajów. Kalendarzowa wiosna rozpocznie się 21 marca, ale już widać w przyrodzie wielkie zmiany. Zachęcam do lektury ciekawostek i cytatów dotyczących zarania wiosny.

Pixabay

Przedwiośnie – ciekawostki o porze roku

Ten okres może trwać dość długo, nawet 2,5 miesiąca. Niekiedy zaczyna się bardzo wcześnie, w ostatnich dniach stycznia, ale potrafi nadejść nawet z początkiem kwietnia. Wtedy jednak trwa tylko kilka dni. Poniżej kilka ciekawostek na temat tej pory roku.

Przedwiośnie to wdzięczny temat ludowych porzekadeł. Zmienna pogoda na przełomie pór roku stała się źródłem wielu znanych mądrości. Dwa najbardziej popularne porzekadła polskie to: „w marcu jak w garncu” i „kwiecień plecień, bo przeplata trochę zimy, trochę lata”. Kolejne lubiane przysłowie brzmi: „I wiosna by tak nie smakowała, gdyby przedtem zimy nie było”.

Początek zarania wiosny wyznacza kwitnienie leszczyny pospolitej i podbiału pospolitego. W tym okresie pojawiają się również: zawilec gajowy, przylaszczka pospolita, wawrzynek wilczełyko, pąki modrzewia. Kwitną krokusy oraz kaczeńce. Jednym z najbardziej znanych symboli przedwiośnia jest śnieżyczka przebiśnieg.

„Przedwiośnie” Stefana Żeromskiego związane jest z naturą nie tylko metaforycznym tytułem. Książka porusza problematykę polityczno-społeczną oraz moralną, ale także temat polskiej przyrody. W utworze pojawia się wiele symbolicznych roślin, poza tym nazwiska bohaterów i nazwy miejscowości nasuwają skojarzenia z naturą. W utworze występują m.in. Szymon Gajowiec, Antoni Lulek, oraz takie miejscowości jak Nawłoć.

Pixabay

Cytaty o przedwiośniu  – z poezji i prozy

Zaranie wiosny jest dla niektórych najpiękniejszą porą roku. To zwiastun budzącej się do życia przyrody. Od wieków ten czas inspiruje oraz jest natchnieniem ludzi pióra. O przedwiośniu wiele pięknych słów napisali znani poeci oraz prozaicy. Oto kilka cytatów, które są fragmentami z wierszy oraz powieści. 

„Zaledwo zimy minęła pogróżka,/ W łagodnym, miękkim i tkliwym powiewie/ W sad nagi wchodzi wiosna, nowicjuszka/ Skromna, co jeszcze o swych czarach, nie wie”.  Leopold Staff, „Sad o przedwiośniu”

„Ko­niec śnie­gu!/ Wio­sna w bie­gu!/ Już bo­cia­ny po­wra­ca­ją,/ Już skow­ron­ki kon­cert dają./ Tu kro­ku­sy, tam żon­ki­le/ Spo­glą­da­ją na świat mile”. Joanna Guściora, „Przedwiośnie”

„To dopiero przedwiośnie nasze. Wychodzimy na przemarznięte role i oglądamy dalekie zagony. Bierzemy się do pługa, do radła i motyki, pewnie, że nieumiejętnymi rękami. Trzeba mieć do czynienia z cuchnącym nawozem, pokonywać twardą, przerośniętą caliznę.(…) Wierzymy, że doczekamy się jasnej wiosenki naszej…”. Stefan Żeromski, „Przedwiośnie”

„Nacinam na drzewach korę/ I czekam wiosny…/ Noce są blado błękitne,/ A świty purpurowe./ …Jeszcze nic wokół nie kwitnie,/ A już czasami wiatr polny/ Uderza w sady nadzieją,/ Dalekich woni…”. Edward Boyé, „Przedwiośnie”

„Na krótko niebo błysnęło słonkiem/ I znów się skryło w mgły…/ Chwila za chwilą, dzionek za dzionkiem/ Płyną, jak ciche łzy./ Błękity chcą już rozbrzmieć skowronkiem,/ Serce ku wiośnie drży…/ Na krótko niebo błysnęło słonkiem/ I znów się skryło w mgły”. Kazimierz Gliński, „Przedwiośnie”

„Na dworze niby lato, niby jeszcze zima,/ Jeszcze świat, jeszcze serce, jak gdyby pod pleśnią,/ Jeszcze się pierś wiośnianem uczuciem nie wzdyma,/ Ptak się jeszcze swobodną nie rozhulał pieśnią”. Ludwik Kondratowicz, „Przedwiośnie”

„dwa obłoki na pustem niebie/ i my w oknie salonu sami/ chmury tulą się mocno do siebie/ cicho krzycząc błyskawicami” Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, „przedwiośnie”

„Już śpiewają wszędzie ptaki,/ Już zakwitły wokół kwiaty…/ <<Wiosna idzie>> – mówią ludzie…/ Ale skąd i kiedy przyjdzie?”. Władysław Syrokomla, „Już śpiewają wszędzie ptaki”

„Nie wiem, czy to zapach mokrej ziemi albo zbutwiałych liści przypomniał mi nagle dzieciństwo i wszystkie szczęśliwe dni, które przeżyłam w ogrodzie. Czy kiedykolwiek mogłabym zapomnieć ten dzień? To był początek mojego prawdziwego życia, dorastania do pełnoletności i wejścia do mojego królestwa. Wczesny marzec, szare, spokojne niebo i brunatna cicha ziemia; nagość i jakiś smutek dominowały na dworze w tej wilgoci i ciszy, ale ja stałam w dziecięcym zachwycie pierwszymi powiewami wiosny, pięć zmarnowanych lat opadło ze mnie jak płaszcz, świat przepełniała nadzieja, a ja poprzysięgłam wierność naturze”. Elizabeth von Arnim, „Elizabeth i jej ogród”

Pixabay

Aby do wiosny! Zachęcam także do lektury tekstu: “Zimowe kwiaty, czyli rośliny kwitnące zimą“.

autor: Urocznica; źródła: wlin.pl, zycieaklimat.edu.pl, magazyn.salamandra.org.pl, poezja.org, literat.ug.edu.pl, wikisource.org; zdjęcia: Pixabay