Wiosna w literaturze polskiej: cytaty z prozy

Wiosna w literaturze polskiej: cytaty z prozy

Wiosenne motywy od wieków inspirują pisarzy do tworzenia niezapomnianych obrazów i refleksji. A nas, czytelników, napełniają nadzieją oraz energią. Czy jesteście gotowi na literacką podróż po wiosennych pejzażach i emocjach zaklętych w słowach polskich mistrzów prozy? Miłej lektury. Oto wiosna w literaturze polskiej i najciekawsze cytaty z naszej prozy!

Pełna uroku, świeża, radosna, zalotna… Motyw wiosny w polskich utworach literackich jest żywy i inspirujący. Oto garść cytatów z rodzimej prozy, które dobrze to ilustrują.

Wiosna w literaturze polskiej

Pexels

Wiosna w prozie polskiej

Wiosna jest obecna w wielu utworach literackich. Znajdziemy ją w poezji i prozie. Piękne są polskie wiersze o wiośnie, ale ciekawa jest również nasza „mowa niewiązana”.

Wiosna związana jest z radością, miłością, młodością, nadzieją, odrodzeniem życia… Bywa motywem przemiany, symbolem nowych początków. Wiosna bywa wykorzystywana do wyrażania głębokich treści i interpretowana na wiele sposobów. To pora roku symboliczna, metaforyczna. Wiosna w literaturze polskiej jest tematem bardzo ciekawym.

Ta zielona pora roku bywa symbolem nowości, świeżości, przemian czy tłem dla uczuć miłosnych. Łączy się ją niekiedy z motywami kobiecości, młodości. Wiosna w literaturze polskiej często reprezentuje nadzieję, optymizm. Bywa środkiem wyrazu dla różnych emocji oraz refleksji. Znacznie wiosny w literaturze polskiej jest złożone, wielowymiarowe, bogate. Cytaty poniżej!

Cytaty o wiośnie z literatury polskiej

Pexels

Wiosenne cytaty z polskiej prozy

Wiosna w literaturze polskiej niejedno ma oblicze. Tu znajdziecie wybór fragmentów z naszej prozy. Wiele z nich to fragmenty, sentencje i cytaty z najlepszej polskiej klasyki!

  • „– Czyż nie wyglądam wiosennie? – przechyliła zalotnie głowę. – Niech pani raczej spyta, czy wiosna wygląda tak, jak pani. Wówczas powiem: prawie! I będzie to komplementem. – Dla mnie? –  Dla wiosny”. Tadeusz Dołęga-Mostowicz, „Prokurator Alicja Horn”
  • „Dla niej nie istniały pory roku, tylko wiekuista wiosna, pełna łagodnego światła, żywych kwiatów i woni”. Bolesław Prus, „Lalka”
  • „Hej! Zwiesna ci to szła, jakoby ta jasna pani w słonecznym obleczeniu, z jutrzenkową i młodą gębusią, z warkoczami modrych wód, od słońca płynęła, nad ziemiami się niesła w one kwietniowe poranki, a z rozpostartych rąk świętych puszczała skowronki, by głosiły wesele. A za nią ciągnęły żurawiane klucze z klangoremradosnym, a sznury dzikich gęsi przepływały przez blade niebo, że boćki ważyły się nad łęgami, a jaskółki świegotały przy chatach i wszystek ród skrzydlaty nadciągał ze śpiewaniem. A kędy tknęła ziemię słoneczna szata, tam podnosiły się drżące trawy, nabrzmiewały lepkie pęki, chlustały zielone pędy i szeleściły listeczki nieśmiałe. I wstawało nowe, bujne, potężne życie, a zwiesna już szła całym światem, od wschodu do zachodu, jako ta wielmożna boża wysłanniczka, łaski i miłosierdzie czyniąca…”. Władysław Stanisław Reymont, „Chłopi”
  • „A właśnie spadła na świat taka nieprawdopodobna i błyszcząca wiosna z wszystkimi powiewami, blaskami, przeczuciami-dla mnie tylko po to, by mi uświadomić, że jestem już po tamtej stronie wszystkich wiosen”. Bruno Schulz, „Księga listów”
  • „Wiosna ma to do siebie, że wszędzie jest śliczna i każde miejsce w świecie barwi w sposób jedyny i niepowtarzalny. Mieszkaniec Manchesteru, Sosnowca czy Łodzi, a więc miast zadymionych i mało ponętnych, z równym zapałem będzie utrzymywał, że jego sosnowiecka czy manchesterska wiosna jest najpiękniejsza, a przynajmniej w niczym nie ustępuje wiośnie paryskiej”. Leopold Tyrmand, „Tyrmand warszawski”
  • „Dwie są tylko na ziemi sprawy nieśmiertelne i nie podlegające zepsuciu śmierci: wiekuisty powrót kwiatów na wiosnę i odtworzenie ich powrotu na ziemię w wierszach poetów”. Stefan Żeromski, „Przedwiośnie”
  • „Może ktoś powiedzieć – wiosna przemija. Nieprawda, wiosna nigdy nie przemija, żyje w nas cały rok. Przecież w naszym życiu ciągle jest wiosna”. Marek Hłasko, „Szukając gwiazd i inne opowiadania”
  • „A jednakże na dziesięć wiosen w naszych krajach osiem bywa takich chłodnych i rozpłakanych, a ich zimowe pieluchy tak brudno wyglądają, a przebudzenie dzieciny takie smętne i łzawe, że można by wiosnę zaliczyć do starych przesądów i wierutnych baśni”. Józef Ignacy Kraszewski, „Pułkownikówna”
  • „Była wiosna – paryska wiosna, wczesna i nerwowa, o cudownych dniach słonecznych i mglistych wieczorach. Mgły naprowadzają w śródmieście zaduch przedmiejskich zapachów, ale słońce rozwija pąki bzów…”. Tadeusz Boy-Żeleński, „W Sorbonie i gdzie indziej”
  • „Zaczęła mówić o wiośnie, którą ma w duszy i o tem, że najlepiej na teraźniejszość oczy zamknąć, uważać ją za jakiś nierealny sen, który minie, musi minąć, minie prędko”. Tadeusz Dołęga-Mostowicz, „Kariera Nikodema Dyzmy”
  • „Jeszcze gałęzie drzew wysokich są nagie, szare i chude jak chrusty leszczynowe. Barwa ich sprzecza się z dziwnym błękitem, co się kurzy i stoi tuż nad ziemią, między pniami, niby rzadki, rozwiany dymek. Zaledwie pierwsze, zmarszczone i słabe liście wyprysły z końców cienkich gałązek bzu. Ciężkie pęki jak złotolite gruzły zdają się spływać z brunatnych prętów kasztana. Słońce to płomienistym pożarem spada na wilgotną ziemię, to odlatuje do modrych królestw swoich i ginie w różnobarwnej sukni obłoków. Jasne murawy ukazały się na szarym, parującym gruncie. Pierwsze ich pióra drżą, odwracają się i chylą ku słońcu. Radosny świergot ptaków i z oddali wesołe krzyki dzieci dają się słyszeć, a cały przestwór pełen jest woni fiołków”. Stefan Żeromski, „Ludzie bezdomni”
Wiosna cytaty z literatury polskiej

Pexels

Literackie sentencje o wiośnie

Wiosna w literaturze polskiej to temat rzeka. Można jeszcze wiele na o tym napisać. Cytowane fragmenty to tylko niewielka próbka bogactwa wiosennych motywów w polskiej prozie. Nie sposób przytoczyć tu wszystkich ciekawych sentencji. Wiosna w literaturze to nie tylko opisy przyrody, ale także metafora odrodzenia, nadziei, miłości i przemijania. To czas, który skłania do refleksji nad życiem, jego cyklicznością. Warto zanurzyć się w zieleń polskiej literatury i dać ukwieconym myślom swobodnie płynąć…

Który z tych cytatów najbardziej przemawia do Waszej wyobraźni? Dajcie znać w komentarzach.

autor: Urocznica, zdjęcia: Pexels


Filmy na wiosnę. Co warto obejrzeć?


 

Komentarze

  1. Wioleta Sadowska

    Interesujące cytaty. Wiosna cały czas inspiruje.

  2. Klaudia Zuberska

    Wspaniałe cytaty, przeczytałam twój wpis z zaciekawieniem. Większość nie była mi znana, są niezwykle inspirujące. Wiosna potrafi obudzić twórczość w każdym z nas 🙂 nic dziwnego, że często pojawia się w literaturze i wierszu! 🙂

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Możesz użyć tych tagów i atrybutów HTML :

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>