Cytaty Antoniego Kępińskiego – myśli i aforyzmy legendarnego psychiatry i filozofa

Antoni Kępiński (1918–1972) –  polski psychiatra, humanista, filozof, autor wielu podręczników z psychiatrii. Pozostawił po sobie mnóstwo ciekawych myśli, cytatów i aforyzmów. To jeden z najbardziej znanych polskich psychiatrów, uważany za geniusza psychiatrii. Był nie tylko lekarzem, ale i filozofem. Warto znać, choć niektóre cytaty Antoniego Kępińskiego.

Kępiński miał wszechstronne zainteresowania. Był prekursorem psychoterapii indywidualnej i grupowej w Polsce. Napisał ponad 140 prac. Cytaty Antoniego Kępińskiego dają wgląd w jego niezwykły umysł.

Pexels

Antoni Kępiński: cytaty

To autor wciąż czytanych i omawianych książek. Najważniejszy był dla niego człowiek. Jego stosunek do pacjentów był niezwykły – pełen serdeczności, empatii, wyrozumiałości, ogromnej cierpliwości. Całkowicie poświęcał się pracy.

Wyprzedzał swoją epokę. Ukształtował wielu polskich psychiatrów. Chętnie podejmował dyskusje. Pobudzał do samodzielnego myślenia, dociekania prawdy, krytycyzmu. Książki Antoniego Kępińskiego to nie tylko ważne tytuły dla psychiatrii, ale i współczesnej humanistyki.

To on napisał m.in. „Autoportret człowieka”, „Rytm życia”, „Podstawowe zagadnienia współczesnej psychiatrii”.  Pisał w stylu eseistycznym i literackim. Jego książki trafiły daleko poza wąski krąg profesjonalistów. Oto niektóre myśli z jego najsłynniejszych publikacji. Poniżej znajdziecie aforyzmy i cytaty Antoniego Kępińskiego.

Antoni Kępiński, przed 1972 r., Wikipedia

 Cytaty Antoniego Kępińskiego

Antoni Kępiński zmienił polską psychiatrię i podejście do chorób psychicznych. Cechowały go szerokie horyzonty intelektualne. Jako humanista patrzył na człowieka całościowo. Dobrze pokazują to cytaty Antoniego Kępińskiego.

• „Choć człowiek niejednokrotnie narzeka na pracę, nie może się bez niej obejść”.
• „Ze wzrostem poczucia władzy rośnie poczucie własności, a maleje poczucie rzeczywistości”.
• „Agresja idzie w parze z lękiem”.
• „Ośmieszenie jest najczęściej używaną i najskuteczniejszą formą społecznej agresji”.
• „Człowiek, podobnie zresztą jak każda żywa istota, musi rzutować się w przyszłość. Cechą życia bowiem jest pęd ku przyszłości”.
• „Mimo że życie nasze jest pasmem cierpień i radości, przykrości i przyjemności, bólów i rozkoszy, to jednak nie potrafimy uchwycić istoty zasady przyjemności i przykrości”.
• „Nuda i pośpiech więcej męczą niż intensywny wysiłek umysłowy czy fizyczny”.
• „Człowiek jest jedyną istotą zdolną do tworzenia, ale też do bezmyślnego niszczenia”.
• „Decyzja wymaga niesłychanego wysiłku”.
• „Wartościowanie człowieka według jego użyteczności jest jedną z ujemnych cech cywilizacji technicznej”.
• „Normalność nie jest równoznaczna ze zdrowiem psychicznym, a nienormalność – z chorobą”.
• „Prawdziwym sobą można być tylko w samotności, ale wówczas uwolniwszy się od presji otoczenia, człowiek ulega rozprężeniu, staję się chaotycznym zlepkiem przeciwstawnych uczuć, myśli i marzeń. Jednocześnie nie działając na otoczenie, nie dysponuje własnym odbiciem w otoczeniu; obraz samego siebie staje się nierealny – oscyluje między przeciwstawnymi biegunami. W ten sposób jedyna droga prowadząca do bycia sobą prowadzi na manowce chaosu i nierzeczywistości”.
• „Wypracowanie u siebie bardziej pozytywnego i tolerancyjnego stosunku do innych ludzi jest, jak się zdaje, możliwe, a to już byłoby dużym osiągnięciem w rozładowaniu atmosfery lękowej, która zdaniem wielu, znamionuje współczesną epokę”.

Pexels

Kępiński: cytaty

Przed śmiercią ciężko chorował. Dopóki mógł, przyjmował pacjentów. Kiedy choroba przykuła go do łóżka, zaczął pisać. W ten sposób powstały jego największe dzieła. To książki zrozumiałe dla wszystkich, dlatego osiągnęły dużą popularność. Cytaty Antoniego Kępińskiego o tym przypominają. A jak o Kępińskim mówili inni?

„Poglądy Kępińskiego, spopularyzowane w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, wpłynęły nie tylko na środowisko psychiatryczne, ale w ogóle na społeczeństwo. Od tego czasu inaczej zaczęto patrzeć na chorych psychicznie”: powiedział prof. Krzysztof Rutkowski.

„Gdyby zapytać polskich psychiatrów, czyje książki wpłynęły na ich wybór kierunku kształcenia, bardzo wielu odpowie, że Kępińskiego. Nie ma chyba drugiej takiej inspiracji w psychiatrii polskiej jak jego dzieła”: to z kolei stwierdzenie dr Łukasza Cichockiego.

„Swoje książki pisał i przygotowywał do druku podczas dwuipółletniej nieuleczalnej wówczas choroby, podejmując wyścig z czasem zbliżającym go do śmierci. Co sprawiło, że mimo bólu i nieuchronności bliskiego zgonu podejmował co dzień ciężki trud tworzenia? Skąd czerpał na to siły? Jak ktoś twierdził patetycznie – do twórczości może człowieka zmusić miłość, gdy przyjdzie nagle, lub śmierć, gdy się nieco ociąga. Było to więc tworzenie przeciw śmierci, gra z czasem”: napisała o Kępińskim  Krystyna Rożnowska w książce „Antoni Kępiński. Gra z czasem”.

Znacie postać Antoniego Kępińskiego? Kojarzycie inne cytaty autora? Dajcie znać w komentarzach.

autor: Urocznica, źródła: wikipedia.org, lubimyczytac.pl, culture.pl, wiez.pl, polskieradio.24.pl, zdjęcia: Pexels, Wikipedia

Aforyzmy i myśli Dominika Opolskiego