Cytaty o czarownicach: wiedźmy w literaturze

22 stycznia 2021

Baba-Jaga, czarnoksiężniczka, guślarka, wiedźma, wróżka, jędza… Czarownice niejedno mają imię. Te niezwykłe kobiety to istoty związane z magią, zabobonami oraz tym, co nadprzyrodzone. Fascynują, budzą zainteresowanie i co jakiś czas robią zamieszanie w literaturze (i nie tylko!). Ostatnio, znów sporo się o nich mówi. Z tej okazji prezentuję subiektywny zbiór wybranych fragmentów wierszy i utworów prozatorskich, w których ważną rolę pełnią te magiczne istoty. Oto ciekawe cytaty o czarownicach.

W czasach, gdy coraz więcej młodych kobiet, otwarcie nazywa się współczesnymi wiedźmami, a to co niezwykłe i mistyczne znów znajduje się w kręgach najważniejszych zainteresowań, warto przyjrzeć się postaciom magicznych kobiet utrwalonych w literaturze polskiej i zagranicznej. Poniżej znajdziecie warte uwagi cytaty o czarownicach.

Spis treści:

1 Motyw czarownicy w literaturze
2 Magiczne cytaty o czarownicach

Motyw czarownicy w literaturze

Hekate, Kirke, Baba Jaga, Morgana, Hella, Jadis (Biała Czarownica), Sabrina, Yennefer, Sydonia… To tylko kilka czarownic znanych nam z utworów literackich. Piękne dziewczyny lub brzydkie staruchy. Postaci wyraziste albo zagadkowe. Kobiety o szlachetnej naturze, dobrym sercu lub niewiasty bezwzględne i okrutne. Czarownice od wieków inspirują ludzi pióra. Motyw czarownicy w literaturze to jeden z najciekawszych wątków zarówno w utworach prozatorskich, jak i poetyckich.

Magiczne cytaty o czarownicach

Oto subiektywny zbiór, który prezentuje wybrane cytaty o czarownicach. Znajdziecie tu zarówno fragmenty utworów dawnych, klasycznych, jak też współczesnych.

„Na skutek klęsk i nieszczęść, które na mnie spadły, zostałam wiedźmą”. M. Bułhakow, „Mistrz i Małgorzata”
„Czarownice mają oczy/ z cienkiego zielonego szkła/ czarownice mają włosy/ z gniazda złotego pająka/ nitkami gwiazd/ zwisające w noc”. Halina Poświatowska, „Poemat asocjacyjny z motywem o czarownicach”
„Czarownice to nie są osoby, które mają nadprzyrodzony dar i kontakt z mocami piekielnymi, one tylko wiedzą to, co powinni wiedzieć inni. Głupota ogółu robi z mądrych kobiet wiedźmy”. Hanna Kowalewska, „Tego lata, w Zawrociu”
„Ja, wiedźma bez ożoga,/ z sercem opalonem/ tęskniąca za dalekim ubogim demonem,/ wpatrzona w świat jak w szklaną czarodziejską kulę,/ kocham cię i do serca tulę/ rodzino czarownicy/ podejrzana, kochana…”. Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, „Rodzina czarownicy”
„Tak jakby patrząc na nią, wiedział, kim jest i jaka jest. Czarownica. Bogini. Kobieta nie z tej ziemi, ale jednocześnie trochę z tego świata. Warta miłości, strachu i podziwu”. Melissa de la Cruz, „Zapach spalonych kwiatów”
„Mam mówiącego ptaka,/ mam gadającą wodę,/ mam starego czarodzieja/ i dam ci go potrzymać za brodę;/ mam węża, co się podnosi/ na ogonie wśród kwiatów w trawie,/ mam dwa uczone szerszenie,/ które mi sypiają w rękawie”. Kazimiera Iłłakowiczówna, „Czarownica”
„Zielona czarownica to osoba, która nawiązuje szczególną relację z otaczającym ją światem, ma swoje zasady moralne i głęboki kontakt z naturą. W skrócie: kroczy zieloną ścieżką”. Arin Murphy-Hiscock, „Green Witch. Magia ziół, kwiatów, olejków eterycznych i innych darów matki natury”
„Świeciły trzy księżyce,/ Leciały trzy czarownice./ Leciały z daleka po niebieskich drogach,/ czasem ginęły w chmurze – / a na Łysej Górze/ diabeł, diabeł na nie czekał/ o złotych rogach”. Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, „Historia o czarownicach”
„Każdy potrzebuje czarownicy, tyle że nie zawsze zdaje sobie z tego sprawę”. Terry Pratchett, „W północ się odzieję”
„Nasza wiedźma nie ma duszy/ Mówi tylko przedmiotami/ Mięso wącha zamiast róży/ Woli rzepę od konwalii/ Nasza wiedźma./ Wybujała w czasach głodu/ Oniemiała w erze haseł/ Kochająca w świecie zbrodni/ Lubi wszystko co jest jasne/ Nasza wiedźma”. Stanisław Grochowiak, „Nasza wiedźma”
„Czarownica i kobieta w jednej osobie, słowem, obcy gatunek, nie poddający się racjonalnemu poznaniu, funkcjonujący według niepojętych dla zwykłych mężczyzn mechanizmów i pryncypiów”. Andrzej Sapkowski, „Sezon burz”
„Dalej, dalej, siostry wiedźmy,/ Czarodziejski krąg zawiedźmy/ Wkoło kotła, wrzućmy doń/ Zbójczych jadów pełną dłoń”. William Shakespeare, „Makbet”
„Rodzi się ona wróżką. Przez regularny nawrót egzaltacji jest Sybillą. Przez miłość jest czarodziejką. Przez swą subtelność, złośliwość (często kapryśną i dobroczynną) jest czarownicą i kieruje losem, a przynajmniej uśmierza, oszukuje zło”. Jules Michelet, „Czarownica”
„Skądże ta jasność? Stamtąd. Pachnie młodziutki las,/ strumień białego blasku toczy się i szeleści,/ i wiedźmy szesnastoletnie w wysokich podskokach leśnych/ szukają w trawie piskląt wypadłych tej nocy z gniazd”. Zuzanna Ginczanka, „Powrót”
„– Biała Czarownica? – zapytał Edmund. – Kto to taki? – To okropna postać. Nazywa siebie królową Narnii, chociaż wcale nie ma do tego prawa, i wszystkie driady i najady, i karły, i zwierzęta, w każdym razie te, które są dobre, po prostu jej nienawidzą. Ona może zmieniać ludzi w kamień i w ogóle potrafi robić różne okropne rzeczy. I to właśnie ona zaczarowała Narnię, tak że zawsze jest tu zima, zawsze zima, a nigdy nie ma Bożego Narodzenia! Jeździ po kraju w saniach zaprzężonych w Reny, ze swoją czarodziejską różdżką i koroną na głowie”. C.S. Lewis, „Lew, czarownica i stara szafa”
„Była to Baba-Dziwo, czarnoksiężniczka. Młoda i piękna, że oczu od niej trudno było oderwać, miała wspaniałą, złocistą gwiazdę nad czołem; całą jej postać otulał niebieski płaszcz srebrem tkany, a brylantami zdobne trzewiczki stopy jej stroiły. W ręce trzymała laskę czarnoksięską, którą dotknęła Kopciuszka”. Jacob i Willhelm Grimm, „Kopciuszek”
„Przez miasta i wsie/ chór czarownic mknie!/ Za nami! za nami! wprzód!/ przez lasy — przez góry — przez swąd i smród!”. Johann Wolfgang von Goethe, „Faust”