„Pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny”, czyli cytaty o deszczu

Przełom września i października bywa deszczowy. W tym czasie nierzadko przydają się parasole. Tak wygląda zazwyczaj wczesna jesień… Deszcz, czyli opad atmosferyczny, to częste zjawisko przyrodnicze w naszym klimacie i o tej porze roku.  Warto jednak dodać, że przez wielu zostało w interesujący sposób opisane oraz wyposażone w cechy symboliczne. O deszczu mnóstwo intrygujących słów powiedzieli lub napisali np. prozaicy, poeci, autorzy tekstów piosenek czy myśliciele. Warto przyjrzeć się niektórym z tych wypowiedzi bliżej. Oto wybrane cytaty o deszczu!

Deszczyk, kapuśniaczek, mżawka, siąpawica, plucha, oberwanie chmury, ulewa, nawałnica, burza… Jesień to czas, gdy na myśl często przychodzi dobrze znany nam ze szkolnych lat wiersz Staffa „Deszcz jesienny” (zacytowany w tytule postu). Przypomina się też stary film pt. „Deszczowa piosenka” ze słynną sceną tańca z parasolem. Do głowy wpadają również inne utwory oraz dzieła kultury z niebieskim motywem. To więc dobry moment na kolejny autorski przegląd, który prezentuje – tym razem – cytaty o deszczu.

Pexels

Motyw deszczu w literaturze i kulturze

Symbolika deszczu jest złożona i bogata. Opad bywa znakiem smutku, żalu, melancholii i płaczu. Ale oznacza też życie, oczyszczenie, mądrość. Niekiedy to też symbol działania bóstw. Bywa, że zwiastuje urodzaj, dostatek, bogactwo. Postrzegany jest też jako łaska czy siła ożywcza. Jako burza – oznacza zaś zamęt i gwałtowność.

W prozie i poezji polskiej oraz zagranicznej motyw deszczu jest wykorzystywany na różne sposoby. To popularny temat literacki. Niekiedy jest ukazany jako groźny żywioł, znak natury. Bywa też zwiastunem przemiany. Poza tym, jest również np. metaforą przeżyć bohatera, stanu jego uczuć. Wiernie oddaje emocje postaci.  Pokazuje jego wnętrze. Poza tym, buduje nastrój, budzi respekt, skłania do refleksji.

O deszczu można by napisać jeszcze wiele, czas jednak dać przemówić wielkim, którzy to zjawisko potrafili opisać niezwykle trafnie, błyskotliwie czy pięknie.

Pexels

Słynne i piękne cytaty o deszczu

Spadające z nieba krople wody wydają się tak powszechne i prozaiczne, że często nie zwracamy na nie większej uwagi. Niektórzy jednak potrafili znaleźć w nich coś niezwykłego, magicznego czy urokliwego! Oto cytaty o deszczu. Zachęcam do lektury.

„O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny/ I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,/ Dżdżu krople padają i tłuką w me okno…/ Jęk szklany… płacz szklany… a szyby w mgle mokną/ I światła szarego blask sączy się senny…/ O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny…”. Leopold Staff, „Deszcz jesienny”

„Jeśli wystarczająco długo patrzy się na deszcz i nie myśli o niczym, człowieka stopniowo ogarnia uczucie, że jego ciało się uwalnia, otrząsa z rzeczywistości świata. Deszcz ma hipnotyzującą moc”. Haruki Murakami, „Na południe od granicy, na zachód od słońca”

„Miłość dodaje otuchy jak promień słońca po deszczu”. William Shakespeare

„Ddżysto, wilgnie i perliście,/ Chłodem wieje rytmu rytm,/ Kropelkami słone liście/ Układają wilgny hymn./ Zaróżowia się poświata,/ Ścieląc łany u swych stóp./ Latem płacze koniec lata,/ Deszcz kropelkom kopie grób”. Aleksander Szumański, „Deszcz”

„Po minionych złych deszczach i burzy. Powracają burze i złe deszcze. Ale ciągle nadzieja mi wróży,/ Że to, czego czekam, przyjdzie jeszcze”. Leopold Staff, „Nadzieja”

„W życiu nie chodzi o to, by przeżyć burzę, ale o to, by tańczyć w deszczu”. Richard Paul Evans, „Stokrotki w śniegu”

„Deszcz – najstarsza kołysanka świata”. Erich Maria Remarque

„Nie gniewaj się na deszcz./ On otwiera śpiące piąstki liści/ i na drutach szklane nuty wiesza,/ żeby ptaki wiedziały jak śpiewać”. Wincenty Faber, „Pogoda”

„W końcu kiedy pada deszcz, najlepsze, co można zrobić, to nie robić nic – niech sobie pada”. Henry Wadsworth Longfellow

Pexels

„Szary pejzaż tętni kroplami/ w rzeki gęste, lśniące jak ołów,/ noc przepędza do pustych obór/ czarne chmury, stada bawołów”. Krzysztof Kamil Baczyński, „Juwenilia II, Melancholia”

„Deszcz chlapał i syczał w ogrodzie; rynna (musiała być dziurawa) tuż za oknem przedrzeźniała rozpaczliwe łkania wśród bulgoczącego lamentu i zabawnych szlochów, przerywanych nagłymi chwilami milczenia”. Joseph Conrad, „Lord Jim”

„znikły kontury rzeczy zaszumiało z nagła/ deszcz spadł niby kurtyna w eliptycznych fałdach”. Józef Czechowicz, „Deszcz w Concarnaeu”

„Obudziliśmy się pośród deszczu, bijącego w okna, i nieprzyjemną w malutkich, niewygodnych powozach ciągnęliśmy podróż. Góry daleko więcej są smutne i ponure podczas słoty, niż równiny, bo w górach ogromne masy mgły się gromadzą, a z nich deszcz drobny, ale przenikający kości. A potem w górach zawsze się spodziewamy pięknego widoku, o którym nie myślimy na równinach, i ten piękny widok, wydarty oczom naszym przez mgłę, w smutek wprawia, tak, jak lica pięknej kobiety, welonem zakryte”. Zygmunt Krasiński, „Listy wybrane”

„A już deszcz wciąż pluszczy/ Jak z sita, w gęstych kroplach. Wtem rykły pioruny,/Krople zlały się razem: to jak proste struny/ Długim warkoczem wiążą niebiosa do ziemi,/ To jak z wiader buchają warstami całemi./ Już zakryły się całkiem niebiosa i ziemia;/ Noc je z burzą od nocy czarniejszą, zaciemia./ Czasem widnokrąg pęka od końca do końca,/ I anioł burzy, na kształt niezmiernego słońca/ Rozświeci twarz, i znowu okryty całunem/ Uciekł w niebo i drzwi chmur zatrzasnął piorunem”. Adam Mickiewicz, „Pan Tadeusz”

„Deszcz padał ciągle, mimo że spoza chmur wyglądało słońce. Grad wielkich kropli bił w marmurową posadzkę tarasu. Z twardych błyszczących liści drzew pomarańczowych spadały perełki wody, lśniąc w słońcu jak klejnoty”. Helena Mniszkówna, „Trędowata”

„Jak wesoły milion drobnych wilgnych muszek,/ Jakby z worków szarych mokry, mżący maczek,/ Sypie się i skacze dżdżu wodnisty puszek,/ Rośny pył jesienny, siwy kapuśniaczek”. Julian Tuwim, „Kapuśniaczek”

„Deszcz wolniał nieco, wiatr się poruszał górą w gałęziach topoli, co jak szkielety stały z obu stron drogi, chwiały się ciężko i szemrały groźnie, a z lasu, co stał czarną, ponurą ścianą, zaraz za drogą, rozlegał się smutny, cichy głos, jakby jęk drzew w ciemnościach, jakby płacz dławiony przez noc i przez deszcz. Ogromne chmury, skłębione i pomieszane, zaczęły szybko lecieć po niskim niebie”. Władysław Stanisław Reymont, „W jesienną noc”

Pexels

„Zasypiam. Bo dobrze jest spać, gdy deszcz dzwoni/. Przed chwilą czytałem jakiś ckliwy romans./ Jesień jest brzydka, nie warto pisać o niej,/ choćby najpiękniejszy znajdywać asonans./ Świat też zasypia, deszczem się myje do snu,/ szepce modlitwę, bijąc kroplami w dachy”. Maurycy Szlanger, „Idę…”

„Zbliżała się pora dżdżysta. Zza widnokręgu wysuwały się tu i ówdzie chmury, białe jak mleko, ale głębokie i zawalne. Stronami widać było już smugi dżdżu i dalekie tęcze. Nad ranem trzeciego dnia jedna z takich chmur pękła nad ich głowami jak beczka, z której zleciała obręcz, i pokropiła ich ciepłym i obfitym, ale na szczęście krótkotrwałym deszczem”. Henryk Sienkiewicz, „W pustyni i w puszczy”

„Chyba właśnie po tym można poznać ludzi naprawdę samotnych… Zawsze wiedzą, co robić w deszczowe dni”. Stephen King, „Christine”

„Deszcz padał, padał bez końca. Prosiaczek myślał sobie, że nigdy, póki żyje, a miał już on lat bardzo dużo – może trzy, a może i cztery – że nigdy nie widział takiego deszczu. Dzień w dzień, dzień w dzień, deszcz, deszcz i deszcz”. Alan Alexander Milne, „Kubuś Puchatek”

„Czy wiesz, co to jest deszcz?/ To wielkie pranie w niebie./ Wszystkie brudne, czarne chmurzyska/ kąpią się, aż/ woda na ziemię pryska”.  Elżbieta Zechenter-Spławińska, „Deszcz”

„Spytała go, co może być pięknego w szarym deszczowym dniu, a on opowiadał o niuansach barw, jakie przybierze niebo, drzewa i dachy, kiedy wybiorą się na spacer po południu, o nieposkromionej potędze wzburzonego oceanu, o parasolu, który zbliży ich do siebie, gdy będą szli pod ramię, o szczęściu, jakie odczują, wracając na gorącą herbatę, o ubraniach suszących się przy kominku, o zmęczeniu, które wtedy z nich spłynie”. Éric-Emmanuel Schmitt, „Historie miłosne”

„Jesień wpadła na scenę jak rozjuszony osiłek, nie bawiąc się w żadne ceregiele z pięknymi liśćmi i chłodnymi, rześkimi porankami. Grzmotnęła lato w twarz i puściła śnieg z deszczem już w połowie września”. Jonathan Carroll, „Całując ul”

„Ciągle pada/ Asfalt ulic jest dziś śliski jak brzuch ryby/ Mokre niebo się opuszcza coraz niżej/ Żeby przejrzeć się w marszczonej deszczem wodzie”. Krzysztof Dzikowski, „Ciągle pada” (piosenka z repertuaru zespołu „Czerwone Gitary”

„Czas płynął, a deszcz nie przestawał padać. Żadnej jeszcze jesieni tyle nie padało. Doliny wzdłuż wybrzeża nasiąkły wodą, która spływała z gór i pagórków, i ziemia butwiała zamiast wysychać. Lato wydawało się nagle tak dalekie, jakby go nigdy nie było, drogi od dom do domu wydłużyły się i każdy siedział schowany u siebie”. Tove Jansson, „Dolina Muminków w listopadzie”

„A w Krakowie na Brackiej pada deszcz/ Gdy konieczność istnienia trudna jest do zniesienia/ W korytarzu i w kuchni pada deszcz/ Przyklejony do ściany zwijam mokre dywany/ Nie od deszczu mokre lecz od łez”. Michał Zabłocki, „Bracka” (piosenka z repertuaru G. Turnaua)

„Jeśli chcesz zobaczyć tęcze, najpierw musisz uporać się z deszczem”. John Green, „Gwiazd naszych wina”

Pexels

autor: Urocznica, źródła: m.in. partykula.pl, quotepark.com. wolnelektury.pl, lubimyczytac.pl, wikiquote.org, bryk.pl, tekstowo.pl, zdjęcia: Pexels