07 stycznia 2021

Jeremi Przybora, współtwórca Kabaretu Starszych Panów, autor piosenek i słuchowisk. Poeta, pisarz, satyryk, aktor. Urodził się w 1915 roku, a zmarł w 2004. Jego ponadczasowe teksty, mimo upływu lat, wciąż budzą emocje, emanują humorem i lekkością. Niedawno postać uzdolnionego satyryka została przypomniana dzięki serialowi telewizyjnemu „Osiecka”. W tym tekście znajdziecie subiektywny zbiór cytatów z piosenek, listów i utworów literackich artysty.

„Przybora – mistrzowskie połączenie piosenki lirycznej i żartobliwej. Mistrzostwo polega na tym, że nie widać szwów”: powiedziała o nim Wisława Szymborska.

Jeremi Przybora – życiorys w pigułce

Jeremi Przybora urodził się w grudniu 1915 roku w rodzinie szlacheckiej. Studiował m.in. anglistykę. Przez lata związany był z radiem. Z Jerzym Wasowskim stworzył jeden z najpopularniejszych programów rozrywkowych w naszym kraju: Kabaret Starszych Panów. Odcinki autorskiego projektu emitowano w polskiej telewizji oraz radiu. Przybora był trzykrotnie żonaty, a sekretną miłość przeżył z Agnieszką Osiecką. Zmarł w marcu 2004 roku.

Pisał wiersze i teksty piosenek, libretta teatralnych spektakli, ale też opowiadania oraz wspomnienia. Uwielbiał twórczość Juliana Tuwima oraz Mariana Hemara. Prócz wielu utworów, pozostawił po sobie zbiór korespondencji wymienianej w latach sześćdziesiątych z Osiecką. Listy kochanków zostały wydane w 2010 roku. Publikacja ukazała się pod tytułem „Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory listy na wyczerpanym papierze”. Opublikowana korespondencja zdradza kulisy powstania wielu nieśmiertelnych przebojów.

Pan B: fragmenty z piosenek, listów

Wytworny Pan B z Kabaretu Starszych Panów, mistrz polszczyzny, twórca nawiązujący elegancją do czasów przedwojennych… Jeremi Przybora miał niezwykłą wyobraźnię, poetycki rozmach i niepowtarzalne poczucie humoru. Oto subiektywne zestawienie cytatów twórcy.

„Addio pomidory! Addio ulubione!/ Słoneczka zachodzące za mój zimowy stół!”. „Addio pomidory”

“Jest między nami wiele ciszy/ i bardzo mało słów./ Słów więcej boję się usłyszeć –/ powiedzieć: „Mów”…/ Nie wiem, co się za ciszą kryje –/ nie wiem – czy wiedzieć chcesz./ Więc może lepiej niech okryje/ słowa i ciszę zmierzch”. „Zmierzch”

„Na twoim oknie cień twój lirycznie/ z drugim spleciony w miłosny fresk,/ a ja tu stoję, a ja nie krzyczę/ i tylko za mnie gdzieś wyje pies”. „Pod twoim oknem”

„Piosenka pomoże na wiele,/ Na co dzień i na niedzielę”. „Piosenka jest dobra na wszystko”

„I tak narobiłem Ci nieporządku w życiu i jeżeli pod jakimś względem mogę angażować się w tę naszą słabość bardziej niż Ty –jestem gotów”. “Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory listy na wyczerpanym papierze”

„Ja zawsze byłem za wiosną. Bez względu na porę roku”. „Kabaret Starszych Panów”

„Spójrz na mnie, jak ja na Ciebie patrzę, i pocałuj mnie, a potem zacznij już do mnie wracać!”. „Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory listy na wyczerpanym papierze”

„Przeklnę cię jeżeli mnie porzucisz,/ Przeklnę cię, gdy się ku innej zwrócisz,/ Przeklnę cię, jeśli postąpisz, podle,/ Dziś się za ciebie modlę, a jutro/ Przeklnę cię” „Przeklnę cię”

„Nie przejmuj się tym – zanim ten list dojdzie, będę już fontanną pogody i radości życia! Ale dzisiaj kocham Cię w smutku”. „Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory listy na wyczerpanym papierze”

„Pewnie ci dobrze/ gdzieś o tej porze,/ pewno przyjemnie./ A wokolutko –/ pejzaż bez smutku/ pejzaż beze mnie”. „Pejzaż bez ciebie”

„Zagubiony w Tobie jestem, porozrzucany po zwrotkach Twoich piosenek, zamroczony tak samo Twoimi ustami jak tym, co one mówią, spragniony jestem Ciebie, ciepła Twojego, humoru poczucia Twojego, uśmiechu Twojego, spojrzenia Twojego, ‘r’ Twojego, Twoich rozlicznych ‘antrepryz’ i kłopocików (byle niedużych), tego, co piszesz, i nie tylko tego, bo wszystkiego Twego spragniony ja jestem w tym Paryżu tak strasznie nie naszym…”. „Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory listy na wyczerpanym papierze”

„Żegnaj, kotku,/ za pięć trafień w toto-lotku/ trudno, by cię uznać, lecz/ za krótki przebłysk słonka,/ coś w rodzaju pół-trafionka,/ ale to już całkiem inna rzecz…”. „Żegnaj, kotku”