„Lubomir Tomaszewski. Portret w płomieniach” to biograficzna książka o utalentowanym projektancie porcelany, rzeźbiarzu, malarzu, ale też powstańcu warszawskim, człowieku naznaczonym rodzinną i historyczną tragedią. W Polsce artysta znany jest przede wszystkim z porcelanowych figurek oraz serwisów do kawy tworzonych dla fabryki w Ćmielowie. W USA był cenionym wykładowcą, malarzem „ognia i dymu”, zdobył także miano „rzeźbiarza ruchu”. Warto zapoznać się z jego twórczością oraz życiorysem. Zachęcam więc do lektury mojej recenzji.

Książka Jerzego A. Wlazło i Katarzyny Rij to pierwsza biografia tego artysty. Publikacja przybliża oraz przypomina czytelnikom jego postać, w interesujący sposób przedstawiając człowieka, który jest ikoną polskiego designu.

Serwis Dorota, 1962, L. Tomaszewski, as.cmielow.com.pl

Mężczyzna wielu talentów

Lubomir Tomaszewski to polsko-amerykański artysta. Urodził się w 1923 roku w Warszawie, zmarł w 2018 r. w Stanach Zjednoczonych. Rzeźbiarz, malarz, projektant porcelany, wykładowca, designer… Człowiek wszechstronnie utalentowany.

Był synem pomysłowego Lubomira i zorganizowanej Lucyny, z domu Bartłomiejczyk. Walczył w Powstaniu Warszawskim, w szeregach AK. Przeżył śmieć wielu przyjaciół i brata. Wojna odcisnęła straszliwe piętno na całej jego rodzinie. Później studiował w Warszawie na ASP oraz Politechnice. Jeszcze jako student brał udział w odbudowie stolicy, m.in. w odtworzeniu rzeźb na starówce.

Pracę artystyczną rozpoczął w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego. Tworzył tam porcelanowe figurki, małe dzieła sztuki, które zdobiły polskie mieszkania w latach 50. i 60. XX wieku. Kultowy status zyskały też jego (unikalne w skali światowej) serwisy do kawy: Ina oraz Dorota. W historii polskiego wzornictwa zapisał się jako bardzo utalentowany projektant. Brał pod uwagę funkcjonalność rzeczy oraz piękno formy. Sztuka użytkowa nie miała przed nim tajemnic.

Od 1966 roku mieszkał, wykładał i tworzył w Stanach Zjednoczonych. Założył grupę artystyczną Emocjonaliści. Eksperymentował z technikami. Sławę przyniosły mu rzeźby w kamieniu, drewnie i metalu. Inspirację czerpał z życiowych doświadczeń, natury, historii, oraz otaczającego nas świata. Stworzył autorską technikę malowania ogniem i dymem. Przez sztukę prowadził dialog z odbiorcami. Do końca życia nie ustawał w tworzeniu.

Fascynował się muzyką, tańcem, kobiecym pięknem. Cenił postać Prometeusza. Lubił chleb z masłem orzechowym i zwierzęta. Mimo tragicznych wspomnień wojennych, był człowiekiem pogodnym. Tworzył sztukę z przesłaniem. Otrzymał wiele nagród, wyróżnień, odznaczeń. Prace Tomaszewskiego znajdują się w wielu muzeach i galeriach na całym świecie.

Tego wszystkiego dowiedziałam się z książki „Lubomir Tomaszewski. Portret w płomieniach”. Wcześniej o artyście nie wiedziałam nic.

Relaks, 1965, L. Tomaszewski, as.cmielow.com.pl

Portret biograficzny

Książka to nie tylko sylwetka legendy polskiego wzornictwa, ale też portret rozbudowany o rodzinę, przyjaciół, miejsca i opowieści związane z artystą. W publikacji wiele miejsca poświęconego jest Warszawie, powstaniu, ale też otoczeniu Tomaszewskiego w USA. To pejzaż obyczajowy, historyczny, miejscowy, środowiskowy. Nie tylko biografia artysty, ale też opowieść o Warszawie, Polsce, Stanach Zjednoczonych widzianych oczami Tomaszewskiego.

Publikacja uzupełniona jest o fotografie, opisy i interpretacje dzieł artysty, różnorodne cytaty, fragmenty wypowiedzi, dokumenty, rozmowy, wycinki z gazet. To biografia bardzo bogata. Przeplatająca informacje o życiu oraz twórczości artysty w ciekawy sposób. Widać, że duet, który stworzył tę publikację – czyli Jerzy A. Wlazło, autor książek, dziennikarz i pisarz oraz Katarzyna Rij, marszandka, kuratorka i organizatorka wystaw – włożyli w nią ogrom pracy. Wiele źródeł, spora bibliografia: to też dużo mówi.

Z książki przebija się również ogromna życzliwość do opisywanej postaci artysty. Tomaszewski został przedstawiony z pasją oraz dbałością o szczegóły. Czytelnik poznaje dzięki temu ikonę polskiego designu, uznanego amerykańskiego artystę, ale też człowieka z krwi i kości. Oprawa graficzna oraz redakcyjna również są na bardzo wysokim poziomie, co z pewnością doceni każde wnikliwe, wrażliwe czytelnicze oko. Estetyka, spójność, przejrzystość wydania, sprawiają, że lektura książki „Lubomir Tomaszewski. Portret w płomieniach” to przyjemne doświadczenie dla każdego bibliofila.

Śpiewaczka, 1959, L. Tomaszewski, as.cmielow.com.pl

Ikona polskiego designu

Polski design słynie z innowacyjnych, kreatywnych pomysłów, a sztuka to lustro, w którym odbija się nasza historia, kultura oraz tożsamość. Lubomir Tomaszewski jest częścią rodzimego artystycznego i użytkowego uniwersum. „Portret w płomieniach” to publikacja naprawdę potrzebna. Z pewnością też – zachęcająca do większego zainteresowania się polskim wzornictwem. Nasz design ma długą, bogatą historię, jest na świecie ceniony oraz rozpoznawalny, a ta książka przedstawia jego ważny wycinek.

Chętnie czytam publikacje o ciekawych osobowościach, dzięki tej pozycji poznałam kolejnego niezwykłego Polaka. Bardzo lubię też rodzimą ceramikę oraz porcelanę. Dzieła Lubomira Tomaszewskiego w tym zakresie pokazują, że figurki to nie tylko ozdobne bibeloty, a serwisy do kawy mogą być małymi dziełami sztuki. Ciekawe jest też to, co ten polski artysta robił w USA. Ta publikacja była dla mnie interesującą lekturą, sporo się z niej dowiedziałam.  Czy taka będzie dla Was? Sprawdźcie. Być może nie jest to książka dla każdego, ale Lubomir Tomaszewski jest warty poznania. Ogromny talent, kreatywność, pasja, wierność swoim wyborom, oryginalność: to jeszcze dodam na koniec.

Książkę polecam szczególnie miłośnikom sztuki i osobom mającym różnorodne zainteresowania oraz lubiącym poszerzać horyzonty. To publikacja o jednej z tych postaci, które są niesłusznie zapomniane.

Tytuł: „Lubomir Tomaszewski. Portret w płomieniach”

Autorzy: Katarzyna Rij, Jerzy A. Wlazło

Wydawnictwo: Agora

Rok wydania: 2021

autor: Urocznica, foto: mat. prasowe wyd. Agora, as.cmielow.com.pl, wkipedia.org

Recenzja: „Oraz wygnani zostali” W. Holewiński