Recenzja: „Pozwól, że Ci opowiem…” J. Bucay

„Pozwól, że Ci opowiem… bajki, które nauczyły mnie, jak żyć” Jorge Bucaya to oryginalna publikacja w której autor (psychiatra i psychoterapeuta) opowiada swojemu bohaterowi (pacjentowi) bajki, które mają pomóc mu lepiej poznać i zrozumieć siebie. W książce pojawiają się przypowieści, opowiastki, anegdoty oraz dowcipy z różnych stron świata. Publikacja to jeden z największych sukcesów wydawniczych ostatnich lat. Nic w tym dziwnego, książka jest faktycznie warta zainteresowania. Dlaczego? Już tłumaczę.

„SŁOWO zdolne jest leczyć duszę i pomóc w leczeniu ciała”: napisał Jan Trzynadlowski w tekście „Biblioterapia – złudzenia i nadzieje”. Podobne przeświadczenie przyświeca z pewnością autorowi „Pozwól, że Ci opowiem…”. Jorge Bucay to argentyński pisarz i psychoterapeuta, który określa się mianem zawodowego pomocnika, a swoje książki uważa za narzędzie terapeutyczne.

Niespokojny duch i dowcipny terapeuta

„Pozwól, że Ci opowiem…” to zbiór różnych bajek, jak również opowieść o dwóch skrajnie różnych osobach, ale też po trochu, historia o każdym z nas. „Demián jest niespokojnym chłopakiem, szukającym prawdy o życiu i o samym sobie. Trafia do psychoterapeuty, który pomaga mu znaleźć odpowiedzi na nurtujące go pytania w bardzo nietypowy sposób – poprzez opowiadanie historii”: jak czytamy w opisie wydawniczym książki. Demián jest zagubiony, zestresowany, niepewny i zamknięty w sobie. To everyman, bohater o wielu uniwersalnych cechach, na którego miejscu mógłby postawić się każdy czytelnik.

Terapeuta Jorge, nazywany przez pacjentów Grubym, jest trochę dziwny. Lubi bajki, przypowieści, opowiadania, mądre powiedzenia i metafory. Często żartuje. Chętnie opowiada swoim pacjentom dowcipy. Poza tym, nie daje im prostych odpowiedzi. Podczas jednego ze spotkań z głównym bohaterem publikacji mówi: „bajki, przypowieści, opowiadania, anegdoty mogą być sto razy łatwiej zapamiętane niż tysiąc teoretycznych tłumaczeń, interpretacji psychoanalitycznych czy dokładnych opracowań”.

Przez całą książkę jesteśmy świadkami terapii Demiána, ale poznajemy też jego psychoterapeutę. Przyglądamy się relacji między nimi. Wszystko zaś okraszone jest sporą dawką licznych opowieści. Pojawiają się historie z różnych stron i tradycji świata. W tym opowieści z kultury m.in. hinduskiej, żydowskiej, buddyjskiej oraz chrześcijańskiej, ale też bajki, które powstały w wyobraźni autora. W efekcie: czytelnik wraz z bohaterem-pacjentem przechodzi namiastkę procesu psychoterapeutycznego.

Opowieść jako lek

„Pozwól, że Ci opowiem…” przypomina o tym, że literatura ma moc terapeutyczną i może być lekiem na dolegliwości duszy. Autor książki, Jorge Bucay, to tego najlepszy przykład. Leczy właśnie przez opowieści. Stosuje bajkoterapię, odmianę biblioterapii, która pomaga rozwiązywać problemy życiowe. W swojej książce, dzięki licznym opowieściom, zaczerpniętym z tradycji całego globu, inspirowanych folkorem, przysłowiami, a nawet poezją, czy będących wytworem własnej wyobraźni, pomaga głównemu bohaterowi (jak i czytelnikowi) lepiej poznać siebie, zrozumieć relacje z innymi, opisać swoje lęki, dążenia i pragnienia.

Psychoterapeuta daje nadzieję, że można wierzyć w innych ludzi, a świat nie jest wcale taki zły. Wszystko zależy bowiem od nas, od własnego pokierowania życiem. „Pozwól, że Ci opowiem…” to ciekawy przykład książki biblioterapeutycznej. Pokazuje uzdrowicielską moc opowieści. Literatura może działać uspokajająco, refleksyjnie albo pobudzająco, stymulująco. „Pozwól, że Ci opowiem…”, publikacja bogata w dydaktyczne i terapeutyczne opowieści, jest właśnie tego przykładem.

Literatura i psychologia

Związek między literaturą a psychologią zawsze był bliski. Jorge Bucay w swojej książce doskonale to uwypuklił. „Pozwól, że Ci opowiem…” to ciekawa, oryginalna, ładnie, prosto i zwięźle napisana publikacja. Skierowana jest do szerokiego grona odbiorców, więc trafi do ludzi w różnym wieku oraz o doświadczeniu życiowym. Momentami skłania do przemyśleń, innym razem do śmiechu. Każdy czytelnik odnajdzie w niej coś dla siebie.

Wszystkie z opowiedzianych w książce bajek zawierają przesłanie, z którego można wyciągnąć lekcję. Historie te to zazwyczaj nieskomplikowane opowiastki, dotykające najważniejszych aspektów naszej egzystencji. Proste bajki pomagają czytelnikowi znaleźć podobne przykłady ze swojego życia. Dodatkowo, obserwacja procesu terapeutycznego Demiána, także może być pouczająca. Książka argentyńskiego psychiatry jest dość prosta w odbiorze, zawierająca pozytywne przesłanie, ale wymaga jednak głębszej refleksji. Publikacja z pewnością wspiera też rozwój osobisty.

Widać, że Jorge Bucay ma sporą wiedzę psychologiczną oraz pedagogiczną, poza tym dobrze orientuje się w świecie literatury, co czyni go naprawdę ciekawym autorem i terapeutą. Nie jest przy tym zarozumiały, ma poczucie humoru oraz sporą dawkę empatii. Pokazuje, że dobrze dobrane historie pomagają redukować stres, lęk, napięcie, wzmacniają wiarę w siebie, skłaniają do przemyśleń, autorefleksji, rozbudzają wyobraźnię, pogłębiają wrażliwość. Publikacja pozwala zastanowić się nad sobą, budzi też refleksję nad rolą opowieści oraz książek w naszym życiu. I biblioteczka niekiedy może być apteczką, przynieść spokój, dobrą myśl, zachęcić do pozytywnej zmiany, a bajki mogą być nie tylko mądrą rozrywką dla dzieci, ale też dorosłych.

Tytuł: „Pozwól, że Ci opowiem… bajki, które nauczyły mnie, jak żyć” (Recuentos para Demián)

Autor: Jorge Bucay

Tłumacz: Ilona Ziętek-Seguara

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Rok wydania: 2021 (I wydanie oryginału 1994)

*współpraca barterowa

autor: Urocznica, zdjęcia: mat. prasowe, Pixabay

Cytaty o książkach i czytaniu: ku inspiracji oraz refleksji

Recenzja: „Jak uzyskać zaufanie dziecka” Sergio S Dorje